سوره سینما

پایگاه خبری-تحلیلی سینمای ایران و جهان

sourehcinema
تاریخ انتشار:۳ اردیبهشت ۱۴۰۴ در ۳:۴۹ ب.ظ چاپ مطلب
امیر روئینی در گفت‌وگو با سوره سینما مطرح کرد:

لزوم تخصصی‌تر شدن نگاه پلتفرم‌ها به اکران مستند

Amir-Rooini

امیر روئینی یکی از کارگردانان مستند «جمال‌الدین» درباره اکران این اثر در هاشور، بهترین فضاها برای اکران مستند و کارهای جدید خود به بیان نکاتی پرداخت.

مستند «جمال‌الدین» به تهیه‌کنندگی امیر روئینی و کارگردانی امیر روئینی و علی کوشا در هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» حضور داشت و پس از وقفه‌ای از ۱۲ شهریور اکران آنلاین خود را در هاشور آغاز کرد.

امیر روئینی یکی از کارگردانان مستند «جمال‌الدین» در گفت‌وگو با سوره سینما درباره اکران با وقفه این مستند در پلتفرم هاشور گفت: این فیلم برای سازمان سینمایی سوره بود و مرکز مستند سوره باید برای اکران آن تصمیم می‌گرفت که در چه زمانی، به چه شکل و کجا فیلم را اکران کند. به همین دلیل صادقانه خیلی دلیل وقفه اکران این مستند را نمی‌دانم.

وی ادامه داد: البته ناگفته نماند که برخی درباره مباحث تاریخی این مستند سوءتفاهم داشتند و ممکن است افرادی دچار چنین سوءتفاهم‌ها شده‌اند و از طریق مرکز مستند سوره توجیه شده و مقدمات اکران فراهم شده است.

روئینی درباره بازخوردهایی که از اکران آنلاین این مستند گرفته است، بیان کرد: بازخوردهایی که از اکران آنلاین «جمال‌الدین» گرفتم از چند دوست مستندساز بود که خدا را شکر کار و مخصوصاً مباحث بازسازی و آرشیو غنی آن را دوست داشتند.

Jamaledin

وی افزود: به نظر من اکران آنلاین، حضور در پلتفرم‌ها و گروه سینمایی «هنروتجربه» در نشان دادن و رساندن فیلم به مخاطب تأثیرگذار هستند ولی حضور در جشنواره‌ها باعث روبرو شدن اثر با مخاطبان جدی‌تر و تخصصی می‌شود. بعد از آن اگر این پلتفرم‌ها نگاه تخصصی‌تری به مخاطب داشته باشند و برای مخاطب هم چنین چیزی را جا بیندازند، بازخورد بهتری هم دریافت خواهند کرد. البته که صداوسیما هم گزینه بسیار خوبی است زیرا مخاطبان بدون پرداخت هزینه‌ای می‌توانند به تماشای یک اثر بنشینند ولی نیازمند تبلیغات خوب است.

این کارگردان مستند و فیلم کوتاه در بخش دیگری از صحبت‌های خود توضیح داد: بعضی از صاحب‌نظران و مستندسازان درباره فیلم‌های این‌چنینی که مستند تاریخی و آرشیوی هستند، صحبت‌هایی مطرح می‌کنند که واقعاً عجیب است. برخی حرف‌هایی مطرح می‌کنند که مثلاً این تصویر برای دوره رضاشاه است و این موضوع برای قاجار ولی این را در نظر نمی‌گیرند که ما در یک بازه تاریخ فیلم می‌سازیم که اصلاً دوربین اختراع نشده است و فردی که چنین حرفی می‌زند حتماً اشراف ندارد که اصلاً دوربین سینما چه زمانی اختراع شده است و قصه در چه تاریخی می‌گذرد.

وی ادامه داد: شما وقتی می‌خواهید درباره یک سوژه تاریخی قبل از اختراع دوربین فیلم بسازید، باید چه کنید؟ قاعدتاً از آرشیو موجود استفاده کرده و به نوعی به داستان ربط می‌دهید. این نکته بسیار مهم را در نظر داشته باشید که مخاطب باید فیلم برایش جذاب باشد. تاریخ سندیت ندارد مگر بعد از ثبت تصویر و همین تاریخ یک برآیند است و مستندساز در آن غوطه‌ور شده و موضوع خود را در دل یک داستان جذاب برای مخاطب عرضه می‌کند و این باعث همراه شدن مخاطب می‌شود.

امیر روئینی در پایان گفت: بعد از مستند «جمال‌الدین» چند طرح داشتم و به مرکز مستند سوره مطرح کردم ولی نمی‌دانم چرا با موافقت همراه نشده و رد شد. بعد از آن مجدداً به سمت سینمای داستانی آمدم و فیلم کوتاهی با نام «مشق هر روز» ساختم که در ۸ جشنواره حضور داشته و ۱ جایزه هم دریافت کرده است. فیلمنامه جدیدم با نام «بچه‌های باد» را هم به انجمن سینمای جوانان ایران داده‌ام و امیدوارم با موافقت شورای ساخت انجمن، فیلم را ساخته و به جشنواره فیلم کوتاه تهران برسانم.