حسین کیانی نویسنده و کارگردان تئاتر در گفتگو با سوره سینما درباره سریال «سووشون» گفت: فرهنگ‌سازی «سووشون» از بزرگ‌ترین کمبودها و اشکالات هنرهای تصویری ایران بوده که به فن اقتباسِ ادبی برای نگارش فیلم‌نامه بی‌توجه بوده است.

وی ادامه داد: این در حالی است که فن اقتباس تمام سینماهای دنیا از آسیا و به‌خصوص ژاپن تا اروپا و آمریکا را فرا گرفته است که با نمونه‌های مثال‌زدنی و ماندگار در پُربار کردن فرهنگ تصویری و غنا بخشیدن به ادبیات سینمایی خود از آن بهره‌های بسیاری گرفته‌اند و می‌گیرند.

این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر در ادامه با اشاره به اقتباس‌های ادبی از تاریخ ادبی ایران گفت: در ایران به جز چند نمونه موفق و خوب از آب درآمده مانند «دایی جان ناپلئون»، «شازده احتجاب»، «داش آکل»، «ناخدا خورشید»، «سارا»، «مهمان مامان» و «درخت گلابی» که برخی از آن‌ها ادبیات داستانی یا نمایشی غیر ایرانی بهره برده‌اند؛ نمونه‌های مثالی چندان موفقی در اقتباس‌های اخیرِ اندک از ادبیات داستانی یا نمایشی دیده نمی‌شود.

حسین کیانی درباره سریالِ «سووشون» گفت: این سریال به خاطر ِایرانی و فارسی بودن رمان و همچنین به دلیل زن بودن نویسنده، زنده‌یاد سیمین دانشور شاید بتوان گفت بهترین رمان‌نویس زن ایران تاکنون بوده است و همچنین به دلیل زن بودنِ فیلم‌ساز خانم نرگس آبیار، ویژگی‌های منحصربه‌فردی پیدا کرده که تقریباً در سایر اقتباس‌های تصویری و سینمایی، بی‌نظیر است.

وی ادامه داد: این ویژگی‌ها موجب شده، «سووشون» بیش و پیش از کیفیت فنی بالا و ارزش هنری استاندارد و زیبایی‌شناسی عمیقی که دارد ، دارای بینشِ ارزشمندِ کلان فرهنگِ تاریخی نیز باشد.

کیانی تأکید کرد: بینشِ فرهنگ محوری که فراتر از هر نگاه تجاری و بازاری و کاسب مآبانه سریال سازی این روزها، می‌ایستد و از دردمندی و دغدغه‌مندی سازندگانِ فرهنگ‌مدار آن حکایت می‌کند.

کارگردان نمایش «خُرده انسان» یادآور شد: در واقع ارزشِ اثری فرهنگی مثل «سووشون» به سبب دارا بودنِ این نگاهِ کلان فرهنگِ تاریخی است که بسیار بیشتر از ارزش ساختنِ یک سریال با کیفیتِ استاندارد است. ارزشِ «سووشون» در بازتولید و توسعه نگاه فرهنگی به صنعتِ سریال سازی کنونی نیز مهم است.

کیانی خاطرنشان کرد: از نظر من «سووشون» دژی در برابر ابتذالِ بی‌فرهنگی و بی‌توجهی به تاریخ و فرهنگِ ایرانی برافراشته است که ماندگار و‌ راهگشا خواهد بود. دژی که در عصر هجومِ فرهنگ غیر ایرانی و غیر ملی رواج یافته و می‌تواند فرهنگ ملی، ایرانی و بوم سرزمینی ما را در زمانه‌ای که بیش از هر زمان دیگری به آن برای هویت‌یابی خویشتن نیاز داریم گسترش دهد.