مدیر سابق گروه کودک و نوجوان تلویزیون تاکید کرد دهه ۶۰ دوران اوج برنامه‌سازی برای کودکان بوده است.

ناصر عنصری که زمانی به عنوان مدیر گروه کودک و نوجوان در تلویزیون فعالیت می‌کرد در رابطه با تولیدات فرهنگی مختص کودکان و نوجوانان در دهه ۶۰ به سوره سینما گفت: برنامه های آن زمان به هیچ وجه با الان قابل مقایسه نیست. آن زمان باوجودی که بودجه بالایی در اختیار ما نبود ولی کیفیت کارها از هر نظر بهتر از برنامه های امروز بود. انگیزه و شور و اشتیاقی که بین برنامه سازان آن زمان می‌دیدیم الان وجود ندارد. تاثیرگذاری آثار دهه ۶۰ آنقدر هست که الان برنامه سازان هنوز از آن یاد می‌کنند و سعی دارند بر این ماندگاری اضافه کنند. «مدرسه موشها» زمانی که روی آنتن رفت مدتی طول کشید تا کودکان با آن ارتباط برقرار کنند. کم کم شخصیت ها در دل بچه ها جا باز کرد و بدون اغراق زمان پخش همه خود را به تلویزیون می‌رساندند. حتی تیتراژ برنامه‌ها هم جالب توجه بود و همه از ابتدا تا پایان پای برنامه های کودک می‌نشستند.

این مدیر فرهنگی افزود: در آن دوره تلاش همه بر خلق اثری باکیفیت بود. آن زمان کسی به ماندگاری فکر نمی کرد اما تلاش شان کار را ماندگار کرد. امروز در صدا و سیما کمتر مشاهده می‌کنیم کسی دلش با کودکان باشد. متاسفانه برنامه ها یکبار مصرف شده‌اند. شاید از یک برنامه یک دیالوگ یا بخشی از کار در ذهن کودکان بماند اما قبلا تک تک آیتم ها خاطره ساز بود. هرچند که تغییر شرایط را نباید نادیده گرفت. بچه های دهه ۶۰ تفاوت فاحشی با کودکان امروز دارند. آن زمان کسی با تبلت، کامپیوتر، بازی‌های رایانه ای آشنا نبود. کودکان امروز همه چیز دستشان است و با وفور رسانه و قدرت بالای انتخاب به راحتی نمی‌توان راضی نگهشان داشت. این مساله در کنار بی انگیزگی برنامه سازان بر تولیدات بی کیفیت دامن می‌زند. دهه شصتی ها کودکان زمان جنگ بودند و دیدن «مدرسه موشها» و «خونه مادربزرگه» برایشان معنای دیگری داشت.

این کارشناس سینما ادامه داد: علاوه بر کارهای عروسکی برنامه‌های آیتمی مورد توجه قرار داشت. یکی دیگر از برنامه های تاثیر گذار آن زمان که نامش خاطرم نیست. با بازی تک محوری اکبر عبدی جلوی دوربین می‌رفت و در هر قسمت با حضور یک بازیگر مهمان پیام های اخلاقی و تربیتی منتقل می‌شد. بعد از آن «محله برو بیا» و «محله بهداشت» و … ساخته شدند که برای بچه های آن زمان تازگی داشتند. یکی از برنامه سازان فعال آن دوره پروین اسدی بود. کسی که برای اولین بار تهیه‌کنندگی «مدرسه موشها» را به عهده گرفت. من بین سال‌های ۶۳ تا ۶۵ مدیریت گروه را به عهده داشتم، قبل از من وحید نیکخواه آزاد و بعد از من اسدالله اعلایی این مسولیت را به عهده داشت. به نظر من دهه ۶۰ طلایی ترین دوره برنامه سازی کودکان و نوجوانان محسوب می‌شد تا زمانی که کم کم ساخت آثار سینمایی آغاز شد.

وی گفت: فیلم‌های سینمایی «گلنار»، «پاتال و آرزوهای کوچک» و «گربه آوازه خوان» که اواخر دهه شصت ساخته شدند پای کودکان زیادی را به سینما باز کرد تا اینکه اوایل دهه ۷۰ «کلاه قرمزی» رنگ و بوی دیگری به برنامه های کودک داد و انتخابی نو در دنیای کودک به شمار آمد. این برنامه باعث شد بچه ها با شخصیت‌های عروسکی زنده بار دیگر ارتباط برقرار کنند. زمانی که اولین بار «کلاه قرمزی» به سینما آمد همه مشتاق دیدنش شدند اما فیلمسازی برای کودک در همان مقطع متوقف شد. بعد از آن حتی کسانی که پیشتر تولیدات خوبی در زمینه کودک داشتند هم نتوانستند اثری درخور توجه بسازند تا جایی که برنامه های تلویزیونی و سینمایی کودک روز به روز سیر نزولی پیدا کرد. آن زمان اساس کار تاکید بر برانگیختن حس عاطفی کودکان بود، ولی بچه های الان بیشتر به دنبال برنامه و بازی‌های پرخطر و ترسناک هستند. امیدوارم «مدرسه موشها ۲» بتواند باردیگر کودکان را با سینما آشتی دهد و برنامه سازان انگیزه سابق را برای ساخت محصولی با کیفیت به دست آورند.