ستاره سینمای ایران در دهه ۷۰ گفت: در فیلم‌ها باید شان خانواده ایرانی حفظ شود.

سوره سینما- محیا رضایی: ابوالفضل پورعرب ستاره نام آشنای سینمای دهه ۷۰ معتقد است محبوبیت خود را از مردم دارد و زمانی که سوپراستار سینمای ایران بوده مردم بیش از رسانه‌ها قدرت داشته‌اند. این بازیگر بعد از سالها دوری از سینما به اهالی رسانه و مطبوعات روی خوش نشان داد تا شاید بتواند اثر شایعاتی که این مدت زندگی هنری را برایش تلخ کرد کمرنگ کند. حرف‌های او با سوره سینما خواندنی است.

بعد از بیماری و حتی زمان بهبودی جز در سریال «وضعیت سفید» هیچ فیلم و سریالی از شما ندیدیم. دلیل کم کاری‌تان چه بود؟ حتما شایعات به گوش تان می‌رسید.

ابوالفضل پورعرب: خودم نمی خواستم کار کنم چون شرایط به سمتی پیش رفت که میلی به کارکردن نداشتم . خیلی اذیتم کردند. بعد از عکسی که از من منتشر شد هیچکس به سرطان من اشاره نکرد هرجا می رفتم می گفتند ایدز دارد یا معتاد است و هزار حرف دیگر که در شان خودشان بود. در چنین شرایطی حاضر بودم اصلا نباشم.  خیلی وقت است که حال من خوب شده اما همه همان چهره تکیده و لاغر در ذهن شان مانده من به وزن  و شرایط جسمی سابقم برگشتم و زندگی ام خوشبختانه خوب پیش می رود. رسانه ها حتی زندگی شخصی بازیگران را هم جست و جو می کنند اما نسبت به برخی سینما گران هیچ آماری بروز نمی دهند درصورتی که همه به آنها انتقاد دارند . برای من حرف‌هایی که پشت سرم گفته می‌شود اهمیت ندارد آن زمان که کار می‌کردم و نیاز به حمایت داشتم کسی نبود، الان دیگر نه آنچنان کار می کنم و نه برایم حرف و حدیث همیت دارد.

حضور شما می توانست شرایط را بهتر کند و جلوی شایعات را بگیرد.چرا بازیگری را رها کردید؟

سرطان من خوش خیم بود و به خیر گذشت، اما من در این سه سال زجر یک سرطان بدخیم را کشیدم. این شایعات انقدر بد بود که به اندازه بیماری اذیت شدم، اما به هر حال  دعای مردم و کسانی که همیشه همراه من بودند باعث بهبودم شد.هیچ خبری از آنچه در دنیای مجازی و رسانه ها می گذشت ندارم و سمتش نمی روم . خوشبختانه بیمارستان و مدارک همه موجود است و این شایعه است که سندی ندارد. آن موقع هم سالم بودم بیماری ام انقدر حاد نبود که شایعه مرگم را همه جا پخش کنند. من نرفته بودم که برگردم مدتی مریض بودم و درحال مداوا، اما ترجیح دادم کمتر کار کنم و حتی رسیدم به جایی که می‌گفتم ای کاش از اول کار نمی کردم و امروز این حواشی دنبالم نبود. صنف آهنگران بیشتر از ما به هم محبت دارند و خیلی از صنف های دیگر.

اما تصمیم گرفتید که بازیگری را ادامه دهید؟

بله. حرفه من همین است. دو پیشنهاد کار دارم یک فیلم سینمایی به کارگردانی آرش سجادی که درباره یک راننده اتبوس است و در یک سریال هم با آرش معیریان همکاری می‌کنم.

شما به عنوان ستاره سینمای دهه هفتاد، سوپراستارهای امروز را چطور می‌بیند؟

آنها هم جان می کنند تا به ستاره شدن برسند. در این مملکت به جایی و جایگاهی رسیدن خیلی سخت است چون مواردی ملاک شده که اصل و ویژگی کار نیست و اغلب با حاشیه ترکیب می شود. زمانی که نسب ما وارد حرفه بازیگری شد، همه زندگی‌مان بررسی می شد. از وضعیت ازدواج و تاهل تا شغلی که قبلا داشتیم. حتی یکبار جلوی دوربین گفتم مرسی، گفتند مرسی فرانسوی و غیر قابل پخش است. الان ورود به سینما خیلی راحت شده و از طرفی معیارها با زمان ما تفاوت کرده است. جوانان علاقمند بازیگری امروز تعدادشان زیاد است و به همان نسبت باید زحمت بیشتری بکشند.

ابوالفضل پورعرب بعد از دو دهه فعالیت با چه ویژگی هایی خود را در اذهان ثبت کرده؟ چرا ستاره‌های سینما امروز که می‌آیند فردا نامشان در خاطر کسی نمی‌ماند؟

اگر اسم من بعد از دو دهه هنوز در خاطرات مانده به این دلیل است که بازیگران جوان آن زمان آنقدر نبودند که رقابت زیاد باشد. ما جوانانی که با پشتکار سینما را دنبال می‌کردیم کمتر از این سال‌ها بودیم. در واقع مردم چاره ای جز دیدن ما نداشتند (می‌خندد) اما الان بازیگران جوان زیاد شده‌اند. من اعتقادی به شهرت ندارم و به نظرم امتیاز نیست. گاهی از مردم خجالت می‌کشم که این همه ابراز محبت می کنند. آن زمان قدرت رسانه این اندازه نبود. این مردم بودند که ما را بزرگ کردند به همین خاطر است که می گویم هرچه دارم از مردم است. جوانان امروز باید این را درک کنند که اگر بعضی بازیگران نسل من عینک می‌زنیم تا مردم مارا نشناسند به این دلیل است که نمی‌توانیم جوابگوی همه باشیم و این شرمنده مان می‌کند، نه اینکه مغرور شدیم و می‌خواهیم فخر بفروشیم.

در انتخاب نقش‌ها بر چه نکاتی تاکید داشتید؟ معیارهایتان هنوز همان است؟

به طور کل در انتخاب فیلم‌هایم به کسی باج نمی‌دهم و هر نقشی بازی نمی کنم.  زد و خورد را دوست ندارم و در نقش‌هایم هیچ‌وقت کتک کاری نکردم، اگر دیالوگم حرف بدی داشته به شرط حذف آن بازی کردم. اعتقاد دارم خانواده های ایرانی به سینما می آیند و باید حرمتشان را نگه داشت. در رابطه با فیلمنامه ‌های امروز نظرات متفاوت است و نظر شخصی من این است که برای حضور در یک نقش همه بی‌ادبی‌ها و بی اخلاقی‌‌های یک فیلمنامه را حذف می‌کنم.