ابراهیم فروزش که به تازگی فیلم «زمانی برای دوست داشتن» به کارگردانی او وارد شبکه نمایش خانگی شده، عرضه فیلم‌ها در این بخش را عامل دیده شدن آنها دانست.

سوره سینما: ابراهیم فروزش فعالیت خود را از سال ۴۹ در کانون پرورش فکری کودک و نوجوان شروع کرد، وی هشت فیلم بلند سینمایی در کارنامه دارد و آخرین فیلمش «شیر تو شیر»  در جشنواره فیلم فجر امسال اکران شد.

شهریورماه معلوم می‌شود که فروزش پروژه‌ای به نام «ساعت پنج عصر» یا «پنج عصر» که فیلمنامه‌اش بازنویسی شده و پروانه ساخت آن صادر شده توسط او جلوی دوربین می‌رود یا خیر. به بهانه عرضه فیلم «زمانی برای دوست داشتن» به شبکه نمایش خانگی با او بحثی مفصل در مورد کیفیت توزیع و پخش فیلم در این حوزه داشتیم. حرفهایی که از اکران نامناسب در سینما و  شبکه نمایش خانگی شروع می‌شود و تا درد دلی درباره سینمای کودک ادامه پیدا می‌کند.

ابراهیم فروزش در مورد اکران فیلم در شرایط  فعلی به خبرنگار سوره سینما گفت: فیلم «زمانی برای دوست داشتن» سال ۹۰ اسفند ماه در شش یا هفت سینما بیشتر نمایش نداشت، جالب این که نمایش فیلم در سانس‌ها تداوم نداشت که امیدوار باشیم حتی یک روز تمام سانس‌های فیلم پر می‌شود. در وقت های مرده این فیلم نمایش داده شد و از این شش سینما یک سینما فیلم را ساعت ۳ بعد از ظهر نمایش می‌داد و سینمایی دیگر ساعت یک بعد از ظهر!

کارگردان فیلم «خمره» ادامه داد: یادمان نرود که در همه جای دنیا تبلیغات می‌تواند نقش بسیار موثری را در نمایش یک فیلم بگذارد آن هم برای مخاطبی که علاقمند است فیلم‌های خاصی را ببیند، باید قبول بکنیم که «زمانی برای دوست داشتن» واقعا خاص است. فیلم در در جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی نمایش داشته و ۲۵ جایزه داخلی و خارجی گرفته است. اما به فیلم کم لطفی شد و به نوعی مهجور ماند. برای من مهم بود که فیلم با تبلیغات قبل از نمایش اکران و درست به نمایش گذاشته شود که آن هم نشد.
فروزش که تم فیلم هایش اکثرا در مورد کودک است گفت: فیلم‌های کودک و نوجوان آن طور که باید و شاید مورد اقبال عمومی قرار نمی‌گیرد اگر شما شاهکارهای دنیا را هم نشان بدهید این اتفاق می‌افتد، به خصوص سینمای سال ۹۱ با وضعیت اکران نامناسبی که دارد، تباه کننده هر فیلمی است.

کارگردان فیلم «هامون و دریا» در مورد نظام اقتصادی خانواده ها و برخوردشان با فیلم‌های شبکه نمایش خانگی ادامه داد: خانواده ای با پول کمتر یک دی وی دی از شبکه نمایش خانگی می‌خرد و به نوعی صاحب فیلم می‌شود، هر وقت دلش خواست می تواند به کرات فیلم را ببیند پس خرجش کمتر است و زمان کمتری هم برای دیدن یک فیلم می گذارند تا اینکه بخواهند بروند سینما آن را ببینند، این یعنی تسهیلات بیشتر و در شرایط فعلی می‌تواند بسیار از لحاظ تعداد مخاطب تاثیرگذار باشد، آن چه که این وسط مهم است آگاهی دادن به مردم است که وقتی فیلمی ساخته می‌شود آن را بشناسند که این بتواند در فروش فیلم تاثیرگذار باشد.

فروزش در مورد تفاوت نگاه مخاطبان خاص نسبت به فیلم های ویدئویی و شبکه نمایش خانگی افزود: قضاوت مخاطبانی که صاحب اندیشه هستند، افرادی که طالب سینما هستند و مرتب فیلم می‌بینند در مورد شبکه نمایش خانگی چگونه است؟ آیا دیدگاهشان این است که این فیلم‌ها سطحی هستند؟ این گروه مخاطبان هستند دارای تفکر و اندیشه که دلشان می‌خواهد فیلم  سنگین و وزین ببینند و با سینما نوع دیگری برخورد می‌کنند. در تمام دنیا همه گونه فیلم سینمایی داریم و در نهایت این مخاطب است که تصمیم می‌گیرد در سینما فیلم ببیند یا از فیلم ویدئویی استفاده کند و در خانه فیلم ببیند.

کارگردان فیلم «شیر تو شیر» در مورد فروش یک فیلم به تلویزیون یا شبکه نمایش خانگی و  تفاوت این دو مدیوم در میزان مخاطب گفت: به نظرم فروش یک فیلم بعد از اکرانش به شبکه نمایش خانگی یا تلویزیون آن چنان تفاوتی ندارد، تلویزیون تریبونی عمومی است و در تمام نقاط ایران پخش می شود که در نتیجه بیشتر دیده می‌شود و برای خود سازنده فیلم نیز جذابیت این را دارد که فیلمش را از طریق تلویزیون  ببیند. شبکه نمایش خانگی هنوز آن وسعت را ندارد ولی می تواند مخاطبان خاصی داشته باشد.

وی درباره میزان اهمیت شبکه نمایش خانگی برای برگرداندن سرمایه و پایدار نگه داشتن فیلمسازی افزود: شبکه نمایش خانگی در مورد برگرداندن سرمایه یک فیلم تعیین‌کننده نیست اما می‌تواند موثر باشد، اگر فیلمی به دلیل تمام مسائلی که در اکران دارد تماشاگر زیادی نداشته و فروش بالایی در سینما نداشته باشد می‌تواند در شبکه نمایش خانگی به قلب خانواده‌ها برود.

فروزش درباره اکران «هامون و دریا» گفت: فیلم «هامون و دریا» فعلا اکران نشده است و با توجه به سال‌هایی که از ساختش می گذرد در صف نوبت اکران هم نیست ولی باید ببینیم تهیه‌کننده چه می کند. فکر نمی‌کنم فیلم به شبکه نمایش خانگی فروخته شود تا دست کم دیده شود.

کیانوش نژاد