کاوه سماک‌باشی معتقد است شکوفایی بازیگران معمولا در چهل سالگی اتفاق می‌افتد.

سماک‌باشی در رابطه با فعالیت های اخیر خود به سوره سینما گفت: به تازگی بازی در سریال «میکاییل» به کارگردانی سیروس مقدم را به پایان رساندم. از آنجا که در پروژه دیگری همزمان حضور داشتم نقشم کوتاه ولی تاثیرگذار است. البته قبل از آن در چند فیلم و سریال حضور داشتم که هنوز فرصت نمایش پیدا نکردند. «بزن بریم آبادان» علی نیاکان ، «آشیانه‌ای در باد» منوچهر مصیری، «ایستگاه آخر» نارین بهجت، «صبح فرشته» امیر جاودانی و دوسریال به نام های «یلدا» و «گلریزون» به کارگردانی مسعود رشیدی از جمله کارهای اخیر من است که زمان پخش شان مشخص نیست.

وی افزود: در فیلم سینمایی «سایبانی از هیچ» ساخته مقداد افشار هم حضور داشتم . تقریبا ۶۰ درصد از کار هم جلوی دوربین رفت اما به دلایلی متوقف شد. پیش از آن هم با حمید بهمنی فیلم «آن مرد آمد» را کار کردم که اکران نشد و به نظر برخی دوستان من کم کار بودم اما این پروژه ها به خصوص کارهای تلویزیونی قطعا روی آنتن خواهند رفت. چون برایشان هزینه شده و آثار قابل دفاعی هستند. مثلا «گلریزون» سریال ۳۶ قسمتی است که ۲۵ چهره مطرح در آن ایفای نقش داشته اند. هرچند که از شبکه شما روی آنتن رفت اما تا زمانی که در شبکه های اصلی سراسری پخش نشود آنطور که باید دیده نخواهد شد.

سماک‌باشی گفت: مساله ای که همه بازیگران تلویزیون این روزها دچار شده اند بحث بی پولی و دریافت نامناسب دستمزدهاست ولی به نظر من این مشکل یک طرفه نیست. برخی از دوستان هر پروژه که پیشنهاد می شود بدون اینکه شناختی از گروه کار داشته باشند تنها به صرف اینکه پرکار باشند قبول می کنند و بعدها به مشکل مالی می خورند. در سال های اخیر کارگردانان و حتی تهیه کنندگان ناآشنای زیادی آمده‌اند و سابقه ای هم ندارند. همکاری با این قبیل افراد ریسک است و باید به بعد از آن هم اندیشید، ولی کارگردانانی که نام و جایگاهی در تلویزیون دارند در همکاری هم کمتر این مشکلات پیش می‌آید. هرچند که شرایط نامناسب مالی را هم نباید از نظر دور داشت اما انتخاب درست ممکن است بازیگران دیرتر به دستمزدشان برسند اما بالاخره این اتفاق می‌افتد.

وی افزود: بعد از تحریم مسایلی پیش آمد که همه را دچار مشکل کرد اما برخی فیلمسازان از این ماجرا سوء استفاده کردند و پای هر قراردادی که به میان می آیند آن را بهانه می کنند که البته این مساله بیشتر بین تهیه کنندگان جوان وجود دارد. حتی فکر می کنند در شانشان نیست بخواهند دستمزدها را به موقع پرداخت کنند و اگر مدتی به تعویق بیندازند کلاس دارد. از نظر اینها خوش حسابی بی‌کلاسی است. به همین خاطر هنوز هم پیشکسوتان و افراد باسابقه تلویزیون و حتی سینما قابل اعتمادترند چون حساسیت شان بیش از بازیگر است. ولی برای ماندگار بودن در هر عنوانی باید چیزهای بیشتری هم مد نظر داشت. در این سال‌ها کم نبودند افرادی که در یکی دو کار حضور داشتند و حتی برای بازیگری پول هم پرداخت کردند اما دیگر خبری از آنها نیست.

این بازیگر جوان گقت: من از سال ۸۶ کارم را شروع کردم و فکر می کنم هنوز زمان دارم تا توانایی هایم را اثبات کنم. امروز در ۳۲ سالگی هنوز درحال کسب تجربه هستم. ضمن اینکه تجربه نشان داده بازیگران در حدود چهل سالگی بیشتر دیده می‌شوند چون قابلیتشان را هم در کارکترهای جوان و هم میانسال می‌توانند به اثبات برسانند و می توانند دووجهی بازی کنند و با سابقه ای که بدست آوردند به پختگی برسند. هنرمندانی چون پرویز پرستویی، رضا کیانیان و آتیلا پسیانی به نظر من در این سن به شکوفایی رسیدند.