حمیدرضا قطبی در یادداشتی بهاری از روزگار گذشته و حفظ خاطره‌ها گفته است.

سوره سینما- کارگردان فیلم سینمایی «جامه دران» به بهانه فرا رسیدن نوروز ۱۳۹۴ در یادداشتی کوتاه درباره تولید این فیلم صحبت کرده است. در این یادداشت نوشته شده:

« دو قسمت از سه قسمت فیلم «جامه‌دران» گذشته قبل از انقلاب را حکایت می‌کرد. می اندیشیدم که برای رفتن به گذشته چه رنج ها که نبردیم. حقیقتا یا نمی دانستیم چه کار سختی می‌کنیم یا می دانستیم و دل به دریا زده بودیم. با خسرو معصومی بخشی را تجربه کرده بودم اما باور آنچه گذشته ، با بازیگرانی که نمایشگر وقایع روزاند، قدری دشوار و هراس‌انگیز بنظر می‌آمد.

کار از آنجا دشوارتر می شد که نمی خواستی سکانس ها را در دکورهای کلیشه ای و بی روح اجرا کنی. گشتیم و گشتیم تا خیابانی پیدا کنیم که بگوییم اینجا تهران سال پنجاه بوده است. هیچ چیزی از گذشته به جا نمانده بود مگر سردر قدیمی پارک شهر که مزین به تابلویی جدید بود. طراح صحنه کلافه بود و می‌گفت همه چیز آلوده است. فی الواقع دست تخریب گر گذشته چنان با سرعت و عنان گسیخته عمل کرده بود که دیگر پدری نمی توانست به پسرش بگوید من اینجا زندگی می کردم. آنچه ما می خواستیم فراهم شدن امکاناتی بود که تنها کمتر از یک دقیقه به گذشته برگردیم. شاید اتوبوسی دو طبقه ؟! که خندیدند و گفتند شهردار هم نتوانست با آن پل صدر را افتتاح کند. باید دست مریزاد گفت به اینهمه تدبیر.

در سفر به گذشته چندین هزار کیلومتر راه رفتیم ، باور نمی کنید. چه استان ها و شهرهایی را پیمودیم تا روستایی چهل ساله بیابیم . چندین بار مایوس و ناامید در دل بیابان‌ها ماندیم و برگشتیم. شاهدمان چند بار پیش تولید و چند گروه تدارکات. مزدمان ، جوینده بودنمان بود ، که یافتیم . اما آیا چگونه میراث دار گذشته گانیم؟! آیا باید به بهانه نو کردن و ایجاد امکانات ،گذشته را خراب کرد؟! نمی توان اندیشید و نوآوری کرد، بی آنکه دست به تخریب زد؟ بیاییم باور کنیم که پیشینه ماست که ، هویت ما را پاسداری می‌کند. هنوز چیزهای زیادی است که می‌توان آنها را از نیستی نجات داد. کافیست به اطرافمان نگاهی بیندازیم . مطمئنم چیزهایی پیدا می شود.»