فریدون فرهودی فیلمنامه‌نویسان را مظلوم‌ترین اقشار جامعه می‌داند.

فریدون فرهودی در مورد بهبود وضعیت فیلم‌نامه نویسی در سینمای ایران به سوره سینما گفت: همه شاخه‌های صنعت سینما در کنار یکدیگر رشد می‌کنند. این خیلی غیر عادی است فکر کنیم وضعیت همه بخش های سینما از تصویربرداری و کارگردانی گرفته تا تدوین و … خوب است اما ضعف سینما تنها به فیلم‌نامه و فیلم‌نامه نویسان باز می گردد.

وی در رابطه با اساسی ترین مشکلات فیلم‌نامه نویسان گفت: یکی از اساسی ترین مشکلات فیلم‌نامه نویسان این است که مسئله مجاز و غیر مجاز برای آنها حتی بیشتر و جلوتر از کارگردان وجود دارد. مثلا تصویربردار یا تهیه کننده هیچ گاه درگیر این نیست که چه چیز مجاز است و دچار ممیزی نمی شود اما این مسئله برای فیلم‌نامه نویس دائما به صورت یک درگیری ذهنی وجود دارد.

این فیلم‌نامه نویس تصریح کرد: مسئله دیگر هم مربوط به مشکلات مالی می شود. مسائل مالی به شدت روی فیلم‌نامه نویسان فشار ایجاد می کند. گاهی فشارهای مالی موجب می شود یک فیلم‌نامه نویس همزمان به نگارش چند فیلم‌نامه بپردازد، این همزمان نوشتن قدرت تمرکز را از نویسنده می گیرد و امکان تحقیق در مورد موضوع را نیز از او می گیرد. چنین حالتی قطعا به کیفیت کار نیز لطمه وارد می کند. مهمترین معضلی که نمی گذارد فیلم‌نامه نویسان به صورت خلاقانه، رها، جذاب و سازنده بنویسند معضل اقتصادی است.

فرهودی در ادامه با بیان اینکه شرایط فیلم‌نامه نویسی در کشور بی شیرازه شده است، اظهار داشت: هرشخصی می تواند بنویسد اما امکانات تولید فیلم محدود است. ممکن است در سال ۶۰ فیلم تولید بشود اما در مقابل صدها نفر فیلم‌نامه نویس وجود دارد که نمی توانند کارشان را به مرحله تولید برسانند. از سوی دیگر نیز محدودیت هایی که برای نگارش فیلم‌نامه وجود دارد شرایط را به گونه ای رقم می زند نویسنده دائم خود را با ضوابط و ممیزی ها تطبیق بدهد. مجموعه این محدودیت ها نتیجه ای جز فروکش کردن ذهن نویسنده ندارد.

نویسنده فیلم‌نامه «دختری با کفش های کتانی» با بیان اینکه محدودیت های فکری خلاقیت نویسنده را از ابین می برد، ادامه داد: یکی دیگر از مشکلات فیلم‌نامه نویسان در کشور ما این است که ژانرها محدود است و تنوعی برای آن وجود ندارد. مگر یک فیلم‌نامه نویس چند داستان می تواند در یک ژانر به خصوص بنویسد که هم دچار ممیزی نشود، هم تهیه کننده موضوع آن را بپسندد، هم بتواند بار مالی داشته باشد و هم اینکه تکراری نباشد؟

وی در رابطه با وضعیت آموزشگاه های فیلم‌نامه نویسی در کشور گفت: قطعا برخی از آموزشگاه ها خیلی خوب عمل می کنند. اما در این زمینه هم یک مشکل اساسی وجود دارد و آن هم این است که آیا همه افرادی که از این آموزشگاه ها یا دانشگاه ها فارغ التحصیل می شوند می توانند وارد کار حرفه ای فیلم‌نامه نویسی بشوند؟ قطعا پاسخ منفی است.

فرهودی در ادامه توضیح داد: فیلم‌نامه نویسان مظلوم ترین قشر سینما هستند. فیلم‌نامه نویس، کارگردان و آهنگساز به عنوان مولف و تهیه کننده، کارگردان و فیلم‌نامه نویس بنیاد تولید در یک اثر سینمایی هستند. با این وجود هنوز فیلم‌نامه نویسان از جایگاهی شایسته به لحاظ معنوی و مادی برخوردار نیستند. در صنوف سینمایی هم وضعیت بهتر از آنچه گفتم نیست و هیچ دوره ای نیامده است و ظاهرا نخواهد آمد که فیلم‌نامه نویسان در جایگاهی شایسته و در شانشان قرار بگیرند.

وی خاطرنشان کرد: شرایطی که برای فیلم‌نامه نویسان در ایران وجود دارد مطلقا در هیچ جای دنیا و در کشورهایی که صاحب سینما هستند وجود ندارد. پایه های این حرفه لرزان و ناپایدار است. من هنرجوهای فراوانی داشتم که با استعداد بودند اما تنها تعداد کمی از آنها توانستند به عنوان حرفه ای های اینکار وارد بازار بشوند و بقیه آنها به دلیل شرایط نامطلوب و ناامنی شغلی نوشتن را رها کردند.

این فیلم‌نامه نویس در رابطه با فعالیت های اخیر خود بیان کرد: کار جدیدی ندارم. البته در سیما فیلم و تلویزیون چند طرح و خلاصه برای تله فیلم و سریال دارم که در دست بررسی است. بازنویسی یک سریال را هم به تازگی انجام داده ام که هنوز قطعی نشده است. متاسفانه همانطور که گفتم شرایط کاری پویا و فعال نیست. بخشی از دلیل این مسئله در تلویزیون به تغییر مدیریت ها و تغییر رویکرد ها باز می گردد. در مدیریت جدید رویکرد دوستان به سمت سریال های بلند مدت تغییر پیدا کرده است.