بازیگر فیلم «محمد رسول‌الله (ص)» معتقد است احساسی ناب و ویژه هنگام بازی در نقش مادر پیامبر داشته است.

سوره سینما- محیا رضایی: اولین تجربه تلویزیونی مینا ساداتی این شب‌ها از شبکه سه روی آنتن می‌رود. این بازیگر که با فیلم «عیار ۱۴» ساخته پرویز شهبازی به سینما معرفی شد در فیلم «محمد رسول الله (ص)» نقش مادر گرامی پیامبر اسلام را بازی کرده است. این فیلم به زودی روی پرده سینماها می‌رود. بینندگان سریال‌های تلویزیون این شب‌ها، می‌توانند بازی ساداتی را در نقش دختری مستقل و بااراده در مجموعه «تنهایی لیلا» ببینند.

چه ویژگی باعث شد «تنهایی لیلا» را به عنوان اولین تجربه تلویزیونی خودتان انتخاب کنید؟

مینا ساداتی: لیلا دختری متفاوت است و همین تفاوت باعث شد من بعد از سال‌ها بازیگری سینما یک نقش تلویزیونی را قبول کنم. لیلا شخصیت محوری قصه است و تجربه بازی در نقشی برای من بود که با تمام فراز و فرود دوستش داشتم. حضور محمدحسین لطیفی هم البته در این انتخاب نقش بسزایی داشت. او کارگردانی است که در تلویزیون به کارش تسلط کامل دارد و من برای اینکه بدانم مخاطب تلویزیون چطور با لیلا ارتباط می‌گیرد در تک تک سکانس ها با مشورت کارگردان جلوی دوربین رفتم.

لیلای این قصه چقدر برای مینا ساداتی آشنا بود و به نظرتان چقدر در دل مردم نشسته؟

این کاراکتر هیچ شباهتی به مینا ساداتی ندارد. من هیچ وقت زندگی در خارج از کشور نداشتم و در زندگی شخصی هم با چنین مردی روبرو نشدم اما در واکنش هایی که از مردم می‌بینم برایم خیلی جالب توجه است. اینکه خانمی برای نگرانی لیلا نگران می‌شود و نذر می کند به زمین موروثی اش برسد من را راضی می کند که کارم خیلی اشتباه نبوده و توانستم نقش را باورپذیر کنم.

در این بین مردمی هستند که بر حسب سلیقه شاید خیلی با «تنهایی لیلا» و به خصوص کاراکتر لیلا و محمد ارتباط نگرفتند. قبول دارید قصه کمی دور از فضای واقعی و تاحدی تخیلی است؟

دقیقا به شما حق می دهم. حس خود من هم به عنوان مینا ساداتی همین است که شما به آن اشاره کردید، ولی به نظر من اگر کل ماجرا را به این چشم ببینیم که «تنهایی لیلا» داستانی است روایتگر چند نفر که ابتدایش هم با «یکی بود یکی نبود» آغاز می شود و ما می دانیم که قرار نیست این داستان نمود بیرونی داشته باشد بلکه با شنیدن آن آرام آرام خودمان را در قالب شخصیت ها می‌گنجانیم، پیچیدگی‌های ماجرا برایتان حل می‌شود. اگر نگاهتان به این مجموعه تغییر کند آن وقت پذیرفتنش راحت تر می‌شود. با دید بازتری می‌بینیم که آدمها چطور قصه را باور کردند و پابه پای نقش ناراحت یا خوشحال می شوند. این ماجرا دقیقا مثل همان قصه های زمان بچگی است که قبلا از روی کتاب بود اما الان در صفحه تلویزیون ظاهر می‌شود و ما را احساساتی می کردند. درست است. دلیل ندارد هر فیلمی که بازی می کنیم ما به ازای بیرونی آن هم وجود داشته باشد. تنها تلاش کردم همان چیزی که برای من و تو غیر واقعی است را واقعی و باورپذیر بازی کنم.

تفاوت شرایط کار در تلویزیون و سینما محسوس است. باتوجه به طولانی بودن زمان کار، باز هم به ادامه فعالیت در تلویزیون رغبت دارید؟

الان که هنوز تصویربرداری تمام نشده با قطعیت می گویم که حاضر نیستم در هیچ کار تلویزیونی دیگری بازی کنم. من تجربه این شکل کار تلویزیونی نداشتم که به مدت طولانی هرروز سر صحنه بروم اما به عنوان یک کار حرفه ای به آن نگاه کردم و به خوبی این تجربه را از سر گذراندم. آقای لطیفی می‌گوید اینقدر با قطعیت نگو، ولی آنقدر خسته هستم که فعلا قصد دوباره سریال بازی کردن ندارم.

بسیاری از همکاران سینمایی شما این روزها تلویزیون و شبکه نمایش خانگی را ترجیح داده اند. به نظر شما ویدیو رسانه چقدر می تواند در کنار سینما و تلویزیون موثر ظاهر شود؟

نگاهم به شبکه نمایش خانگی کاملا مثبت است. این رسانه یک امکان است برای تماشاگر و بازیگران. حضور سریال هایی که در شبکه نمایش ساخته می‌شود سطح سلیقه مردم را نسبت به زمانی که فقط سریال ها از تلویزیون پخش می‌شد تغییر داده است. به عنوان کار حرفه ای گاهی نیاز به امکاناتی داریم که تلویزیون در توانش نیست آنها را ارائه دهد. وقتی نمایش خانگی بتواند این تسهیلات را بدهد کارهای خوبی هم انجام می شود.

به عنوان مثال سریال «دندون طلا» ی میرباقری یکی از این محصولات است. من هنوز این مجموعه را ندیدم اما سالها پیش به تماشای تئاترش نشستم و به نظرم خیلی کار مهمی کردند چون تبدیل آن نمایشنامه به یک سریال ارزشش را داشت. ضمن اینکه به نظر من مردم بابت هر محصولی که پول پرداخت می‌کنند قدرش را هم بیشتر می دانند.

تلویزیون بیشتر از سینما در معرفی یک بازیگر نقش دارد. پخش «تنهایی لیلا» همزمان شده با اکران فیلم سینمایی «محمد(ص)».  ممکن است بعد از این به عنوان بازیگر نقش های مذهبی شناخته شوید.

همزمان شدن سریال با اکران فیلم سینمایی «محمد(ص)» کاملا غیر قابل پیش بینی بود، اما برای من این موضوع حائز اهمیت نیست. وقتی تصمیم می‌گیرم یک کاراکتر را بازی کنم خیلی به اینکه نقش مذهبی است یا نه فکر نمی کنم. من به ویژگی های یک کاراکتر نگاه می کنم. ضمن اینکه قرار نبود همزمانی در پخش این آثار اتفاق بیفتد. فکر می‌کردیم پخش «تنهایی لیلا» یک ماه پیش به پایان برسد و نمی‌دانستم زمان اکران فیلم «محمد(ص)» دقیقا چه زمانی است اما این هم جزو اتفاق‌های پیش بینی نشده ای است که من به فال نیک می‌گیرم.

تجربه بازی در نقش مادر حضرت محمد (ص) چطور بود؟

همکاری در این پروژه برای من سعادتی بود. می‌دانم این موقعیت دیگر نه برای من تکرار می شود و نه برای هیچ بازیگر دیگری. می‌دانم که برای کاراکتر حضرت آمنه (س) یک سال از بازیگران زیادی تست گرفتند و می‌دانم که عده ای هم بعد از من قرار بود برای این نقش در نظر گرفته شوند، اما در نهایت این اقبال برای من بوجود آمد. در عین حال که تجربه متفاوت و ویژه ای بود اما می دانستم مسئولیت سنگینی به عهده دارم و تمام تلاشم این بود به نحو احسن نقشم را ایفا کم.

از نظر حس درونی چگونه با نقش و فیلم ارتباط گرفتید؟

این فیلم در باره یکی از بزرگترین شخصیت های مذهبی دنیاست، بانویی ویژه در جهان اسلام. زنی که مادر پیامبر گرامی اسلام است. فضایی که در این اثر به تصویر آمد لحظه لحظه‌اش پر از حس های خاص و منحصر به فرد بود، شیرین‌ترین لحظه برای من سکانسی بود که آمنه (س) حضرت را در آغوش می‌گیرد. این حس قابل توصیف نیست نه فقط از این نظر که بخواهم زیبایی لحظه را بیان کنم بلکه برخی تجربه ها به قدری شخصی است که توصیفی برای آن وجود ندارد. مثل راز و نیاز کردن با خداوند که همه این لحظه را یک حس خوب می‌دانند اما هیچکس نمی تواند دقیقا بگوید این حس خوب چه جنسی دارد.

به عنوان بازیگر تحلیل تان از این نقش چه بود؟

از طرفی به عنوان بازیگر نباید وظایفم را فراموش می‌کردم و از یاد می بردم که بازی در چنین فیلمی نیاز به مطالعه و تحقیق دارد . در دنیا حضرت مریم (س) به عنوان مادر یک پیامبر همیشه بیشتر مورد توجه بوده و تصویر مبهمی از حضرت آمنه (س) در اذهان وجود دارد. به همین خاطر احساس کردم به عنوان کسی که برای اولین بار این نقش را در طول تاریخ سینما بازی می‌کنم مسئولیتم سخت تر است. البته این سختی ارزشش را داشت،آنقدر کلیت وجود این کاراکتر برایم ارزشمند بود که فکر کردن به آن قدرتم را بیشتر می‌کرد.