One thought on “پیام وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر”

1. سيروس "قاسم" سيف می‌گه:

   سه شنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۴ در ۵:۳۶ ق.ظ

   با سلام و خسته نباشید به وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی ، جناب آقای علی جنتی . به هنگام مشاهده ی متن پیامتان، با خودم فکر کردم که چرا متن پیامتان را با نام خدا آغاز نکرده اید! به هنگام مطالعه ی پیامتان، پیام دیگری را در ذهن خودم می شنیدم که از نقطه نظر مفهومی ، نقطه مقابل مفهوم مورد نظر شما در متن پیامتان بود. بیاد متن پیام دبیر جشنواره، آقای حیدری افتادم که با این کلمات شروع می شد:” بنام همو که عادل است و زیبا و هنردوست” و بعد بیاد متن پیام رئیس جشنواره آقای ایوبی افتادم که با این کلمات شروع فرموده بودند:” بنام خداوندی که سخن را آفرید و به شکوه کلام سوگند یادکرد”. و بعد بیاد سالهای آغازین انقلاب افتادم و مشخصات ظاهری ،رفتاری و گفتاری انقلابی های اصیل و مکتبی که جانشان را برای اسلام و انقلاب در طبق اخلاص گذاشته بودند . بعد با مشخصات ظاهری ، گفتاری و رفتاری انقلابی های اصیل و مکتبی امروز، مثل شما عزیزان که مثل آنها، جانتان را برای اسلام و انقلاب در طبق ا خلاص گذاشته اید مقایسه کردم و طبیعتا برایم سؤالاتی پیش آمد و بعضا پاسخ هائی و چند دفعه متن پیامتان را خواندم و تازه متوجه شدم که چرا به هنگام مطالعه ی متن شما، آن متن ثانی،البته با صدای خودم به ذهنم متبادر می شده است و سپس همان ها را بعلاوه ی چیزهای دیگری که حدس می زدم پاسخی برای آن سؤالات بی پاسخم باشند، نوشتم که بعدا برای شما در نامه ای سربسته خواهم فرستاد . و در این نامه ی تقریبا سرگشاده ، تنها به دو عدد از آن سؤالات که خیلیی هم جان سوز هستند اشاره می کنم و آن این است که چرا هیچکدام از شما سه بزرگوار، پیامتان را با “بسم الله الرحمن الرحیم ” شروع نکرده اید؟! در حالی که یکی از مشخصات آن انقلابیون مسلمان و مؤمن جان بر کف- فعلا از دیگر مشخصات ظاهری، گفتار و کرداری آنها می گذرم- این بود که اولا، اگر نگویم که هرجلسه ای با قرآن، اما می توانم به جرات بگویم که با :”بسم الله الرحمن الرحیم” آغاز می کردند و به کار بردن کلماتی – که البته همشان هم به جای خودش درست است – مثل ” بسم تعالی” یا ” بنام خدا” و یا “بنام حق” و یا” بنام حضرت دوست” و یا ” بنام هستی بخش” و … اینطور چیزها، اختصاص به افرادی مثل من داشت که مسلمان بودند اما از همین مسلمان های معمولی بودند که انقلاب را دوست داشتند ولی با زبان گفتاری و رفتاری انقلابیون مسلمان ناآشنا بودند. – از نفوذی ها بگذریم که برای اهداف سیاسی چپ و راست و میانه شان، قبلا ، همرنگ انقلابیون شده بودند و برای آموختن زبان رفتاری و گفتاری آنها، دوره های مخصوص را گذرانیده بودند که هیچ، حتی بعضی وقت ها از نظر دانش اسلامی، بیشتر از انقلابیون جان برکف میدانستند!- مورد دیگر اینکه، چرا ا هر سه شما بزرگوار، از کنار دهه فجر و فلسفه وجودی آن، به راحتی گذشته بودید و… ای بزرگوار، جناب جنتی، همچنانکه عرض کردم ، متن نوشته شده مفصل است و وقتی آن را با دوستی در میان گذاشتم، که قرار است برای “سوره ” هم بفرستم، خندید و گفت:” طرف را به ده راه نمی دادند، سراغ کدخدا را می گرفت!” و بعد هم به من نصیحت کرد که در ایران ، الان همه چیز با عینک سیاسی دیده می شود و مبادا از آنچه می نویسی، برداشت های سیاسی- جناحی بشود و … به همین دلیل باید عرض کنم که من نه از سیاست چیزی سرم می شود و نه از اسلام و نه از انقلاب و نه شناخت و تخصصی در “جناح” شناسی دارم. من یک ایرانی مسلمان زاده ی هنوز مسلمان مانده و هنوز دوستدار انقلاب هستم و حتی اگر مثلا سالهای پس از انقلاب شوروی، چین، کوبا و… فلان کشور را دیده بودم و پس از سی چند سال به جشنواره ای می رفتم که به مناسب یاد آوری و ارج گزاری بر آن انقلاب بود، به آن جشنواره ها و محتوای آن و مسئولین و دست اندرکار،به همین چشمی نگاه می کردم که الان دارم به جشنواره ی دهه فجر نگاه می کنم که ببینم پس از گذشت این سی و چند سال ، چقدر توانسته اند به مطالبات طرح شده در شعار های انقلابی آن روز دست پیداکنند. و اگر طرح سؤال می شود، سؤالی است دوستانه، مسئولانه و منصفانه، انشاالله.