One thought on “مجری سابق «هفت»: نسبت سینمای ایران با سینمای انقلاب گنگ است!”

1. سيروس "قاسم" سيف می‌گه:

   چهارشنبه ۱۸ فروردین ۱۳۹۵ در ۵:۳۲ ق.ظ

   آقای گبرلوی عزیز، پس ازخواندن متن بالا -– متن سخنانتان در سوره سینما- احساس کردم که مفهوم مورد نظر شما، از نظر نسبت ارتباطش با سینما و سینمای انقلاب اسلامی خیلی گنگ است و غیر شفاف و برای آنکه فهم خودم را نسبت به آنچه بیان فرموده اید، شفاف کنم، ناچار شدم که مطلب را چند باربخوانم و در این خوانش های چند باره، با تغییر مکانی جملات، ناگهان مفهوم گنگ و ناروشن اولیه ای که از سخنان شما برداشت کرده بودم، برایم روشن شد . حالا، می توانم نسبت به برداشت روشنی که از دیدگاه شما دارم، به روشنائی، دیدگاه خودم را در اینجا بنویسم. منتهی قبل از آن، می خواهم که شما موافقت خودتان را با آنچه من فکر می کنم که دیدگاه مورد نظر شما در مورد سینمای ایران است ، اعلام بفرمائید:
   شما فرموده اید که: نسبت سینمای ایران با سینمای انقلاب اسلامی خیلی گُنگ است، این نسبت اگر شفاف و روشن بشود تکلیف خیلی از افراد در سینما ایران روشن می‌شود”.
   من بر خلاف شما ، معتقدم که نسبت سینمای ایران با سینمای انقلاب اسلامی خیلی هم روشن است. سینمای ایران بر دونوع است. سینمای قبل از انقلاب اسلامی که شامل چهار نوع سینما، یعنی” سینمای بساز بفروش، سینمای روشنفکری، سینمای ایدئولوژیک و سینمای معلق” بود و سینمای بعد از انقلاب که قرار بود فقط شامل ” سینمای دینی” باشد. و اگر هنوز یادتان مانده باشد در همان ماه های پس از پیروزی انقلاب ، پس از تصرف مکان های کلیدی و تار ومار کردن افراد متعلق به سینمای قبل از انقلاب، مشهور به “سینمای بی دین” ، نیروهای انقلابی برای ایجاد یک “سینمای دینی” وارد عمل شدیم! نشدیم؟! اگر نشده بودیم که حالا شما نمی توانستید بفرمائید که :” اگر بخواهم از زاویه اندیشه‌های دینی و انقلابی به سینما نگاه کنیم، سینمای ایران فاصله شدیدی با سینمای انقلابی دارد چون بسیاری از کارهایی که باید در مسیر انقلاب اسلامی انجام می‌دادیم را انجام نداده‌ایم.” .
   ولی سؤال من از شما برادر مسلمان انقلابی این است که چرا می فرمائید :” اگر بخواهیم از زاویه اندیشه های دینی و انقلابی به سینما نگاه کنیم…”؟! برادر عزیز! مگر قرار است از زاویه ی دیگری به غیر از زاویه ی اندیشه های دینی و انقلابی به سینما نگاه کنیم؟! این نگاه از زاویه ی اندیشه های دینی و انقلابی نسبت به همه چیز از جمله سینما، از همان صبح پیروزی انقلاب نطفه اش بسته شد و بر اساس همان نگاه بود که توانستیم دیگر انواع سینما را قلع و قمع کنیم و بنیان سینمای “دینی” را بگذاریم! یادتان رفته است؟! حتما یادتان باید رفته باشد و اگر نه نمی فرمودید که:” ما باید تعریفی از سینمای انقلابی به صورت واضح و روشن تبعین کنیم تا فیلم سازها در این مسیر گام بردارند و سیاستمداران هم بتوانند در آن مسیر فیلسازان را حمایت کنند.” گبرلوی عزیز، برادر جان! چه بر سرت آمده است؟! این چه نسیانی است که تو را فراگرفته است! – از اینکه به شما،تو می گویم مرامی بخشید. این عادت من است که وقتی احساساتی می شوم به اصل برادرانه ی خودم برمی گردم! – مگر ما همان روزهای پس از پیروزی انقلاب دور هم جمع نشدیم و تعریفی به آن وضوحی برای “هنر” از جمله سینما ندادیم! اگر تعریف نداده بودیم، پس چگونه و بر اساس چه تعریفی ، سازمان “رادیوی تلویزیون” به سازمان “صداو سیما” تغییر نام داد و فرهنگ و هنر،به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تالار رودکی به تالار وحدت و … از آنها که بگذریم، اگر تعاریف داده شده ی ما ،در مورد شاخصه های هنر اسلامی از جمله سینما نبود، سازمان صدا و سیما، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مئوسسه هائی مثل بنیاد سینمائی فارابی، حوزه اندیشه و هنر اسلامی و… ، اساسنامه هایشان را بر پایه ی چه تعریفی از هنر می نوشتند و بر اساس چه تعاریفی، می توانستند به نفع سینمای “دینی” من و تو ، جلو آن چهار سینمای “بی دین” قبل از انقلاب را بگیرند ؟ همان سینمای بی دینی که به قول خود تو: “… هالیوود از آن، خوب بهره می‌برد اما ما بعد از انقلاب به خاطر رو آوردن به سینمای دینی، آز آن سینمای بی دین خوب استفاده نکردیم؟!”. با عرض معذرت از گبرلوی عزیز، این جمله آخر شما را، هر کاری کردم نتوانستم برای خودم شفاف کنم و از گنگی در بیاورم. بنابراین به همان صورت در هم برهم گذاشتم و مسئولیتش را هم برشانه می گیرم. اما، هرچه هست معنایی است که از جمله ی نقل شده از خود شما ودر همین متن بالا به فهم من منتقل شده است که اگر اشتباه است، خواهش می کنم آن را اصلاح کنید.