علی معلم  در گفتگو با سوره سینما در مورد افت حضور خانواده‌ها به عنوان مخاطب در سینماها  توضیح داد: اصولا ساختار سینما به گونه ایست که بیشتر سنین  سیزده تا سی و پنج  سال را درگیر خود می کند و این به کشور خاصی مربوط نمی شود. معمولا جوان ها و نوجوان ها در جهان بیشتر به سینما رفتن تمایل نشان می دهند .

وی با بیان اینکه در ایران عدم حضور خانواده‌ها در سینماها بیشتر به چشم می آید گفت: کمبود سالن های سینمایی مهمترین دلیل است که خانواده‌های ما را از رفتن به سینما باز می دارد. اگر دقت کرده باشید بیشتر سالن‌های سینما متعلق به تهران و چند شهرستان است، به همین دلیل بیشتر خانواده ها از طریق شبکه های نمایش خانگی فیلم هایشان را تامین می کنند.

معلم به صحبت هایش ادامه داد: در کلان شهری همچون تهران هم پراکندگی  سالن‌ها به لحاظ مکانی و جغرافیایی به گونه ایست که تعدادی خانواده ها دسترسی آسان به سالن های سینمایی ندارند. در حال حاضر سالن های سینمایی در مناطقی هستند که شاید در گذشته خانواده ها در آن مکان زندگی می کردند؛ مثل خیابان های مشرف به انقلاب، اما در حال حاضر این مناطق بیشتر اداری و تجاری هستند. به طور طبیعی خانواده‌ها نمی‌توانند در این فضا برای دیدن فیلم حضور پیدا کنند.

وی به دلیل دیگر این مهم اشاره کرد و گفت: البته متنوع بودن فیلم ها هم شرط بسیار اساسی است؛ در حال حاضر موضوعات فیلم های سینمای ایران بیشتر راجع به اقشار متوسط جامعه و مسائل مربوط به زوج های جوان است و کمتر به موضوعات خانوادگی می پردازد و به طور کل فیلم‌های مختص کودکان در چرخه اکران غایب هستند. این در حالیست که در دنیا فیلم های پرفروش مربوط به انیمیشن  و کودکان هستند.

معلم همچنین گفت: اتفاقا اگر به فیلم های پرفروش امسال نگاه کنیم متوجه می‌شویم فیلم های پرفروش امسال متعلق به فیلم‌های خانوادگی است.

این تهیه کننده در بخشی دیگری از صحبت خود با انتقاد از اینکه در سینمای ایران واژه مخاطب شناسی برای تولید فیلم ها تعریف نشده گفت: امروز سینمای ایران به جای مفهوم صنعتی بودن درمسیر زنده ماندن قرار دارد. تمامی صنعت‌ها برای اقشار مختلف خود تعریف جداگانه ای دارند، اما سینما به لحاظ مسائل مالی و ضعف در تولید و سرمایه گذاری به سمت احتیاجات خانواده ها و اقشار مردم نمی رود و دراین بین کمبود سالن های سینمایی هم مزید برعلت می شود و واقعا به صرفه نیست که فیلم پنج میلیاردی فروش دو میلیارد داشته باشد.

وی گفت: متاسفانه  تعداد سالن‌های سینمایی هم که به فیلم ها اختصاص می‌دهند مثل قطره خوراکی است و محدود.

معلم با اشاره به اینکه کمتر تهیه کننده ای در سینمای ایران به مخاطب شناسی فیلم خود فکر می کند گفت: در حال حاضر تولید فیلم‌ها بخشی به واسطه رانت، بخشی سفارشی و سرمایه تعدادی فیلم ها هم پول های سرگردانند که به ساخت فیلم اختصاص پیدا می کند.

وی در انتهای صحبت خود تاکید کرد: باید مدیران سینمایی جلوی ابتذال در سینما را بگیرند و به افراد با شعور سینما میدان کار دهند و راه را برای استعدادهای برتر که صاحب عقیده و منش هستند و اسم و رسمی برای خود دارند باز بگذارند؛ چراکه درغیر اینصورت به سینمای مبتذل فرصت مانور بیشتری داده می‌شود.