سوره سینما- ایسنا نوشت: قاسم قلی‌پور درباره ساخت فیلمی با موضوع واقعه‌ ترور تعدادی از مسافران ایرانی در هواپیمای ایرباس بیان کرد: سعید اسدی حدود ۱۶‌، ۱۷ سال است که قصد دارد فیملی با این موضوع بسازد و حتی فیلمنامه آن را هم ارائه کرده بود تا اینکه زمان سپری شد و حدود یک سال قبل از طریق فارابی ارتباطی برقرار شد و من به عنوان تهیه‌کننده دعوت به کار شدم.

او ادامه داد: در این راستا جلسه‌ای را هم در سالروز این واقعه با احمد میرعلایی و حسن نجاریان – مدیرعامل و قائم مقام بنیاد سینمایی فارابی – داشتم و بعد از آن فیلمنامه را به طور اساسی با نام (USS.VINS) بازنویسی کردیم که مورد قبول بنیاد سینمایی فارابی هم قرار گرفت. با این حال تامین نشدن اعتبارات موجب شده این پروژه فعلا متوقف بماند.

قلی‌پور با بیان اینکه خبرهایی که درباره ساخت فیلمی با موضوع واقعه ایرباس هر شش ماه یا سالی یک‌بار منتشر می‌شود، افزود: این مسئله و تاخیر در ساخت فیلمی با این موضوع جای تاسف دارد. چون از سال‌های دور هرگاه اسم آمریکا به گوشم می‌خورد، اتفاق هیروشیما در ذهنم تداعی می‌شد و بعد از فاجعه‌ی ترور هموطنان‌مان در هواپیمای ایرباس، شنیدن نام آمریکا این اتفاق را هم در ذهنم شکل می‌داد.

این تهیه‌کننده سینما ادامه داد: به همین دلیل در این یکی دو سالی که درگیر ساخت چنین پروژه‌ای شده‌ام، برایم عجیب و غیرقابل باور است که چرا کارها برای چنین اتفاقی پیش نمی‌رود. این در حالی است که بودجه‌های سنگینی برای فیلم‌های به اصطلاح فاخر هزینه می‌شود که گاهی بخش فخر آن مبهم است. بر این باورم که برای هر ۲۹۰ نفری که در هواپیمای ایرباس شهید شده‌اند، باید ۲۹۰ فیلم ساخته شود، اما اکنون ۲۵ سال از آن واقعه می‌گذرد و به نظرم هیچ رویکرد جدی برای آن وجود ندارد.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «آتش سبز» با اشاره به خبرهای جدیدی که برای ساخت «ایرباس» با مشارکت آمریکایی‌ها منتشر شده است‌، اظهار کرد: بسیار باعث تعجب است که از کسانی که خودشان این واقعه را به وجود آورده‌اند، دعوت می‌کنیم تا فیلمی در این‌باره بسازند. مگر هیچ فیلمساز توانمندی نداشته‌ایم که دست به دامان ینگه‌دنیایی‌ها شده‌ایم تا برای سینمای ایران فیلم‌ بسازند؟ اینکه چه چیزی پشت این اتفاق است جای سوال دارد، چون این نگرانی را به وجود می‌آورد که نکند میل برخی بر این است که اصل واقعه برای همیشه مسکوت بماند.

وی گفت: در این چند سال هیچ توجیه منطقی پیدا نکردم که چرا چنین فاجعه‌ای بازگو نشده است! در حالی که آمریکایی‌ها خود در سال‌های ابتدایی پس از این اتفاق، آن را نفی می‌کردند ولی بعد اقرار کردند که آن زمان در آب‌های ایران حضور داشتند. با توجه به آنچه در این چند سال روی داده، سوال تلخ من این است که سینمای ایران که بیش از یک‌هزار جایزه بین‌المللی دارد، چطور نمی‌تواند صاحب فیلمی از چنین فاجعه بزرگی شود تا برای آیندگانش قابل استناد باشد؟