روایتی تا حدی دقیق از بخشی از جنوب شهر و آدمهایش با همه ویژگیهایی که دارند در بستر یک اکشن اجتماعی و معمایی که با قصهای سر راست روایت میشود و جلو میرود.
نمایش گل درشت و غیرواقعی و شعارزده و سطحینگرانه «عامه پسند» از مشکلات زنان، اثر نمایش داده شده را در حد یک فیلم ضعیف پایین آورده است.
«قصیده گاو سفید» یک شاهکار هنری نیست اما گامی رو به جلو است برای صناعیها و این قطعا امتیاز کوچکی برای او نیست.
به یقین نسل حاضر با دانش و تواناییهایی که از آنان سراغ داریم میتوانند با خلق ایدههای ناب در مضامین متنوع و بکارگیری ذوق و استعدادهای ذاتیشان موجب ارتقای سینمای ملی شوند.
تنها چیزی که قطعا در فیلم «سه کام حبس» وجود دارد اغراق و سیاه نماییهای مرسوم است به بهانه نمایش واقعیتهای اجتماعی.
سینمای استراتژیک مصادیقی از سینمای واقعگرایانه است که خلاء آن در کلیت سینمای ما به چشم میآید و باید راه را برای باب شدن و ورود سینماگران دیگر به این نوع از سینما بازتر و سهلتر کرد.
امید است با تعیین ساز و کارهای مناسب و رویکردهای جامع و درک دقیق از نمایش فیلم دیجیتال، شرایط مطلوبتری درتقسیم برابر زمانبندی سئانسهای سینما برای همه فیلمها فراهم شود.
پژوهش و جمعآوری اسناد و اطلاعات در سینمای ایران، همیشه مغفول است اما بانک جامع به عنوان پایگاهی دیرپا و معتبر میتواند بخشی از این کمبود را جبران کند.
تفاوت این دوره از جشنواره بینالمللی «سینماحقیقت» با دورههای پیشین خود در «نظم» معنی پیدا میکند.
حوزه هنری در چند ساله اخیر به نیازهای زیرساختی و توسعه سالنهای سینمایی و پردیس سازی در مناطق محروم و غیربرخوردار کشور توجه نموده است.
حوزه هنری بیشتر از بخش خصوصی این دغدغه را داشته که به نیازهای استراتژیک جامعه بپردازد و امیدوارم باز هم به این حیطه ورود کند.
برگزاری نشستهای تبیینی با حضور دکتر حسن عباسی، طراحی برنامه سینماگپ ، سینماپاتوق و در کنارش پیشبینی نشستها و میزگردهای تحلیلی و پژوهشی از جدیترین تحرکات مبنایی است که در حوزه هنری در حال انجام است.
با ساخت سینماهای جدید و احیای سالنهای قدیمی و مجهز کردن آنها با تجهیزات جدید و به روز، تولیدات سینما به موقع اکران شده و تهیهکننده و سرمایهگذار سرمایهشان از رکود خارج میشود.
اقتباس به عنوان حلقه مفقوده سینما، راهکار منطقی و مطلوبی است تا از طریق آن سینمای آیینی را از زاویهای جدید روایت کند.
«خانه پدری» آنچنان بدریخت، بیقواره و غیراینجایی است که بیگمان ماندگار نخواهد شد، اما «خانه ایران»ِ ما میماند؛ با پدرانی که نماد شرافت و اصالت و حمیت و فتوت و مروت و غیرتاند.