سوره سینما – محدثه واعظی‌پور : رونق بازار کمدی‌ها نشانه خوبی نیست. آن هم کمدی‌های سطح پایین و جلفی که بیشتر جذابیتشان را مدیون شوخی‌های نازل و خط قرمزی‌شان هستند. سینماها در انحصار این کمدی‌هاست که یکی پس از دیگری مثل قارچ از زمین می‌رویند، به سرعت نوبت اکران می‌گیرند و روی پرده می‌روند. در این فضا از چهارشنبه ۱۷ مردادماه دو فیلم تازه اکران می‌شوند. «همه چی عادیه» یک کمدی عامه‌پسند دیگر است که قرار است تماشاگر را بخنداند و چند ساعتی از فضای پر تب و تاب این روزها دور کند. اما مهمترین اتفاق اکران، آغاز نمایش عمومی «تنگه ابوقریب» ساخته بهرام توکلی است. فیلمی متفاوت در کارنامه سازنده «اینجا بدون من»، «پابرهنه در بهشت» و «پرسه در مه». فیلمسازی که تا امروز جنس قصه‌ها، فیلم‌ها و شخصیت‌هایش شباهتی به سینمای دفاع مقدس نداشته با یکی از بهترین فیلم‌هایی که درباره جنگ ساخته شده از راه می‌رسد.

«تنگه ابوقریب» در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر ستایش شده و انبوهی جایزه به دست آورده و برای تماشاگران بیگانه نیست. اما چنین آثاری قطعا نمی‌توانند رکوردشکنی کمدی‌ها را داشته باشند. با این همه، می‌توان امیدوار بود تبلیغات درست و حمایت رسانه‌ها از این فیلم باعث بهتر دیده شدن آن شود. شاید یکی از ویژگی‌های باارزش «تنگه ابوقریب» این است که با وسواسی هنرمندانه ساخته شده و برای شعور مخاطبش احترام قائل است. این موضوع برای آنهایی که از فضای دلزده‌کننده و تکراری سینمای عامه‌پسند خسته شده‌اند، جذاب است. ترکیب بازیگران فیلم یکی دیگر از امتیازهای آن است. امیر جدیدی در نقش یک بچه تهرون بامرام، دوست داشتنی و جواد عزتی در نقشی جدی قابل باور و همدلی برانگیز است. مهدی پاکدل، حمیدرضا آذرنگ، مهدی قربانی و علی سلیمانی با حضوری بدون اغراق و دلنشین به شخصیت‌هایی شیرین و پرشور تبدیل شده‌اند که دنبال کردن سرنوشتشان برای تماشاگر فیلم، مهم می‌شود.

«تنگه ابوقریب» فیلم فضاسازی است و فیلمبرداری خوب حمید خضوعی ابیانه در خلق فضای پرتنش و ناآرام جبهه، بسیار موثر بوده است. تازه‌ترین تجربه همکاری توکلی و سعید ملکان (تهیه‌کننده فیلم) اثری تاثیرگذار و تراژیک است. فیلمی در ستایش وطن و قهرمانانی که پای انتخابشان می‌ایستند و آگاهانه به مسلخ می‌روند. فیلم از لحظه درستی آغاز می‌شود، از آرامشی شکننده و شادی گذرایی که شخصیت‌های فیلم را دربرگرفته، اما این خوشی زودگذر، جایش را به حماسه‌ای قهرمانانه و ملی می‌دهد. اکران «تنگه ابوقریب» در فضایی که رقابت کمدی‌ها به وجود آورده می‌تواند یک چالش بزرگ باشد. فیلم بهرام توکلی باید در میانه یک کارزار پرزرق و برق و از لابلای عکس‌های رنگارنگ و لبخندهای تصنعی کمدین‌ها، راهش را به دل مردم باز کند. «تنگه ابوقریب» فاصله زیادی با اغلب فیلم‌های روی پرده دارد، اما برای مردمی که قهرمانی را ستایش می‌کنند و به قهرمانانشان می‌بالند تحفه گرانبهایی است. نگاه کردن به چشم‌های پرغرور شخصیت‌های فیلم، وقتی در بطن خون و آتش ایستادگی می‌کنند ترکیبی از افتخار و اندوه را در دل تماشاگر زنده می‌کند. «تنگه ابوقریب» برای بهرام توکلی یک نقطه عطف و شروعی تازه است.

منبع: روزنامه ایران