سوره سینما: نمایش آثار ویدئویی بخش ویدئو ـ سینما در بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر با استقبال چندانی از جانب نمایندگان رسانه های جمعی، مطبوعات و سایر هنرمندان و سینماگران در مرکز جشنواره مواجه نشده است، به همین خاطر در یادداشت ذیل به آسیب شناسی نمایش آثار ویدئویی در قالب این بخش می پردازیم که از نظر شما می گذرد

جشنواره فیلم فجر، امسال نیز اقدام به نمایش فیلم های ویدئویی، کوتاه و مستند در کنار بخش های مسابقه، فیلم های اول و دوم و فیلم های خارج از مسابقه کرده است ولی متأسفانه فیلم های این بخش ها به خاطر زوم کردن نمایندگان رسانه ها و سایر هنرمندان حاضر در مرکز اصلی جشنواره فیلم فجر با استقبال سردی مواجه شده اند.

بنابراین ضرورت راه اندازی این بخش ها و به خصوص بخش سینما ویدئو ناکارآمد و غیرضروری به نظر می رسد چرا که محل نمایش این قبیل آثار، با وجود ارزشمند بودن تعدادی از آنها، در این جشنواره نیست چرا که مخاطب این جشنواره، چه مخاطبان مرکز اصلی جشنواره و چه سینماهای مردمی، رغبت و فرصت چندانی برای دیدن فیلم هایی که همواره از تلویزیون و یا جشنواره های گوناگون موضوعی به نمایش در می آیند و آنها را عمدتاً دیده است؛ پیدا نمی کند و چه بسا فرصت و رغبت دیدن بسیاری از فیلم های سایر بخش ها را هم ندارند.

در واقع باید این نکته را هم در نظر گرفت که یک مخاطب روزانه چقدر گنجایش و ظرفیت فیلم دیدن دارد و جای تعجب است که گردانندگان و تصمیم گیرندگان جشنواره در طول این سالها به نامطلوب بودن و غیرضروری بودن این امر پی نبرده اند. هیچ ایرادی هم بر این مخاطب، چه فرهیخته و چه مردمی، وارد نیست چرا که جشنواره فیلم فجر بیشتر و حتی به طوری کلی محلی برای دیده شدن فیلم های بلند سینمایی تولید شده جدید در سینمای ایران است. فیلم هایی که تاکنون روی پرده نرفته و محل بحث های مختلفی هستند و از این رو مخاطبان فرصت را غنیمت شمرده و فقط به سراغ این فیلم ها در فضای پیش آمده می رود. نمایندگان رسانه ها نیز علاوه بر دلیلی که ذکر شد؛ بنا به محدودیت فضای کاریشان تمایل و فرصتی برای پوشش دادن رسانه ای و مطبوعاتی این آثار ندارند و فقط به سراغ فیلم های بخش های مسابقه، اول و دوم و خارج از مسابقه می روند چرا که هم این آثار و هم سازندگان آنها، مطرح تر و باارزش تر از فیلم های ویدئویی و غیره هستند. البته ناگفته نماند که بسیاری از آثار ویدئویی بسیار ارزشمند و حتی به ندرت قوی تر از فیلم های بخش مسابقه و سایر بخش ها هستند اما مسأله اینجاست که محل مناسبی برای نمایش این آثار به دلایلی که عنوان شد نیست.

علاوه بر این، استقبال سرد از بخش ویدئو رسانه به نوعی برای سازندگان و سایر عوامل این آثار ناخوشایند،‌ نامطلوب و حتی توهین آمیز است.

در پایان باید به این نتیجه رسید که نمایش آثار ویدئویی، کوتاه و مستند در این جشنواره محلی از اعراب ندارد و فقط می تواند صورتی تبلیغاتی برای جشنواره و مسئولان آن و یا راضی نگاه داشتن بی دلیل و نمایشی سازندگان این قبیل آثار داشته باشد.

بنابراین بهتر است به جای صرف این همه هزینه در اینجا، این هزینه در جایی شایسته تر و مناسب تر به حمایت از این آثار و عرضه و نمایش آنها اختصاص داده شود.