حجت‌الله سیفی فیلمنامه سینمایی «آواز فرشته‌ها» را با موضوع انقلاب اسلامی نوشت.

سیفی درباره فعالیت‌های اخیر خود به سوره سینما گفت: نگارش فیلمنامه سینمایی «آواز فرشته‌ها» را با موضوع انقلاب اسلامی به پایان رسانده‌ام. به دنبال سرمایه‌گذار برای تولید این فیلم هستم. قصد دارم امسال این فیلم را بسازم.

وی درباره فیلم‌های اکران نشده‌اش گفت: «بچه‌های جسور» و «سهم من از زندگی» که هر دو در ژانر کودک است اکران نشده. دلیلش معلوم است چون اساسا اکران فیلم‌های کودک مورد بی‌مهری قرار می‌گیرد. باید تلاشم را برای جذب حمایت و سرمایه چندبرابر کنم تا فیلمنامه‌های آماده شده‌ام را بسازم. فیلمنامه «یکی مثل ما» را درباره روحانیت نوشته دارم که نتوانستم آن را بسازم.

این کارگردان درباره جشنواره کودک و اهمیتی که برای اهالی سینما دارد افزود: برای داشتن فرزند علاقه نشان می‌دهیم به تربیتش دل می‌بندیم اما به فکر کار فرهنگی برای او نیستیم. سینمای کودک همچنان مهجور است. سال گذشته با وجود اینکه در جشنواره کودک فیلم داشتم ولی با هزینه خود به جشنواره رفتم امسال اگر دعوت شوم حتما می‌روم و فیلم‌ها را می‌بینم.

وی گفت: ۵سال پیش وقی فیلمم «به خاطر خوهر من» در جشنواره کودک برگزیده شد پشت تریبون گفتم که این فیلم‌هاست که جشنواره را سرپا نگاه می‌دارد وگرنه با دور هم نشستن و جشن گرفتن سینمای کودک جان نمی‌گیرد.

وی ادامه داد: اگر بعد از پایان جشنواره و طی ۱سال آتی توانستید ۱۵ فیلم کودک تولید کنید یعنی جشنواره کودک برایتان مهم است ولی اتفاقی که هر ساله دارد می‌افتد این است که بعد از پایان جشنواره کودک همه چیز به فراموشی سپرده می‌شود و در ماه‌های نزدیک به برگزاری جشنواره اقداماتی عجولانه صورت می‌گیرد.

سیفی گفت: مدیران کارشان را بلد نیستند، فقط بلدند سر تکان دهند و سینمای کودک بیشترین ضربه را از همین ناحیه خورده است. زمانی سینما و گروه مخصوص برای کودکان داشتیم. الان حتی برای اکران فیلم کودک مشکل داریم. سینمای کودک فقط اسم دارد نه رسم. سال گذشته به مدیران فارابی گفتم که شما ۳۰۰ میلیون مشارکت کنید، خودم ۶۰۰ میلیون تهیه می‌کنم بگذارید فیلم کودک بسازم اما در این حد هم حمایت نکردند.

وی افزود: از طرفی فیلمی مثل «لاله» با هزینه میلیاردی ساخته می‌شود. «لاله» قرار است چه دردی از مملکت ما دوا کند. برای کودکانمان متأسفم که برایشان کار فرهنگی نمی‌کنیم و فردا که خلأ را حس کردیم فقط می‌توانیم افسوس بخوریم. مدیران ما گرفتار بازی سیاسی شده‌اند. به هر حال من امیدم را از دست نمی‌دهم. انتظار همراه با امید یکی از صفات شیعه است و ما مبتنی بر این دیدگاه صبر می‌کنیم تا اوضاع بهتر شود.