علی همراز کارگردان مستند «خروج ممنوع» در گفت‌وگو با خبرنگار سوره سینما، درباره این فیلم که در بخش مسابقه ملی پانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» حضور دارد گفت: با شروع کرونا و قرنطینه متوجه شدیم باید سبک جدیدی از زندگی را در پیش بگیریم. به همین دلیل به این فکر کردم که من به‌عنوان فیلمساز، چگونه بدون خروج از خانه می‌توانم فیلم بسازم که تمام اتفاقات خارج از خانه و تجربه مردم در آن وجود داشته باشد؟ و این‌گونه «خروج ممنوع» شکل گرفت.

وی افزود: با ساخت این فیلم کرونا را بررسی نمی‌کنیم، بلکه نگاهی به زندگی در بستر کرونا می‌اندازیم. در واقع می‌خواستم با تولید این فیلم به درون آدم‌ها و چیزی که همه ما در این مدت تجربه کردیم بپردازم. اگر کرونا وجود نداشت اصلاً این فیلم شکل نمی‌گرفت. مستند «خروج ممنوع»، فیلم جستار است که برای ساخت آن از ابزار مستند استفاده شده، اما فقط یک فیلم مستند نیست.

این مستندساز درباره فیلم جستار خاطرنشان کرد: فیلم جستار این‌گونه است که کارگردان به‌وسیله درونیات شخصی یک آدم که معمولاً راوی است به سراغ مسائل عمومی می‌رود.

همراز ادامه داد: همه فیلم‌ها به نوع خودشان مشاهده‌گری می‌کنند، اما «خروج ممنوع» نگاهی مشاهده‌گر به معنای کلاسیک ندارد و تخیل و روایت در آن بسیار اهمیت دارد، پس می‌توانیم بگوییم بیش‌تر روایتگر است. ما برای اینکه بتوانیم درونیات را به تصویر بکشیم، نیاز به استفاده از ابزارهای دیگر مثل انیمیشن، اجرای قطعات مستند و موارد دیگر داریم.

وی درباره مراحل ساخت این مستند عنوان کرد: معمولاً زمان زیادی برای تولید آثارم صرف می‌کنم و «خروج ممنوع» هم از این قاعده مستثنی نیست. تقریباً حدود یک سال و نیم طول کشید تا فیلم آماده شود، بیش‌ترین زمان صرف تدوین شد. می‌خواستیم تجربه زیستن در شرایط کرونایی را با مخاطبان به اشتراک بگذارم. این فیلم درباره جلوه‌های درونی زندگی در ایام کرونا است و یک راوی اول‌شخص، داستان را روایت می‌کند. این اثر یک تجربه شخصی یا اتوبیوگرافی نیست.

این کارگردان در پایان گفت: هیچ‌چیز در سینمای مستند به‌اندازه «سینماحقیقت» طیف گسترده مخاطب ندارد. بهتر است در دوره‌های بعدی به کارگردانان این اجازه را بدهیم که تجربه‌گرایی را هم وارد کارشان کنند. چون در دنیا قالب‌های زیادی از مستند ساخته می‌شود و نباید به یک‌شکل و گونه محدود شد.