به گزارش سوره سینما، سال ۲۰۲۱ فیلم‌های زیادی در سینماها پخش شد که اکثریت این فیلم‌ها گیشه خوبی نداشتند و به‌غیراز «مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست» (Spider-Man: No Way Home) تمامی فیلم‌های پرخرج ضرر کردند. (اینجا بخوانید)

در ادامه نگاهی به اسامی برترین‌های سال ۲۰۲۱ از منظر نشریه نیویورک پست می‌اندازیم.

«لیکریش پیتزا» (Licorice Pizza): پال توماس اندرسون فیلمی نوستالژیک، جوان و رمانتیک ساخت. شاید کسی نداند که کوپر هافمن بازیگر اصلی فیلم، فرزند بازیگر مرحوم فیلیپ سیمور هافمن است. تم قصه این فیلم ممکن است به مذاق عده‌ای خوش نیاید ولی این اثر بهترین فیلمنامه و بازیگری را دارد.

«تل‌ماسه» (Dune): دنی ویلینو کارگردان فیلم، رمان پیچیده فرنک هربرت را در حالی به تصویر کشید که اگر کتاب را نخوانده باشید متوجه فیلم نخواهید شد. کارگردان سبک و سیاق فیلم‌های قبلی خود «بلید رانر ۲۰۱۹» و «ورود» را به این فیلم آورد. او تصاویر بسیار زیبایی از لوکیشن فیلم خود ارائه داد.

«جِرم» (Mass): فیلمی از سینمای مستقل که اکران محدودی داشت. داستان این اثر درباره ملاقات خانواده قربانیان تیراندازی در یک مدرسه با خانواده فرد تیرانداز است. ان دود و مارتا پلیمپتون نقش‌آفرینی مثال‌زدنی در «جِرم» داشتند.

«در هایتس» (In the Heights): جان ام چو کارگردان فیلم، به فیلمسازی که سرگرم‌کردن مخاطب را در اولویت قرار می‌دهد، در هالیوود معروف شده است. نسخه اقتباس شده او از نمایش موزیکال لین مانوئل میراندا بهترین فیلم موزیکال پس از «شیکاگو» در قرن ۲۱ است. این فیلم کیلومترها بهتر از «داستان وست ساید» فیلم ضعیف استیون اسپیلبرگ است (اینجا بخوانید). این دوباره لبخند را بر لبان تماشاگران در تابستان گذشته آورد.

«مرد آزاد» (Free Guy): این فیلم سوژه تازه‌ای داشت. رایان رینولدز نقش یک کاراکتر بازی کامپیوتری را بازی می‌کند که ناگهان متوجه می‌شود که او یک کاراکتر بازی کامپیوتری است. ایده اورجینال فیلم نشان می‌دهد که کمپانی دیزنی هنوز قادر به ساختن فیلم‌های متفاوت است.

«بارب و استار به ویستا دل‌مار می‌روند» (Barb & Star Go to Vista Del Mar): کریستسن ویگ و انی مومولو خنده‌دارترین فیلم سال را به تماشاگران هدیه دادند. شما این فیلم را در لیست برترین‌های رسانه‌های هالیوودی نخواهید دید چون هیچ پیام لیبرالی* در آن وجود ندارد. کافی است به افرادی که فیلم را دیده‌اند بگویید «تریش»، و آنها مسلماً به خنده خواهند افتاد. فکر نکنم کلمه یا عبارتی در فیلم «قدرت سگ» باشد که کسی از شنیدنش به لبخند بیفتد. (درباره فیلم جین کمپین به این لینک مراجعه شود)

«لوکا» (Luca): کمپانی پیکسار چند سالی است که فیلم‌های خوبی نمی‌سازد؛ اما این فیلم اثر عمیقی بود. داستان فیلم درباره یک دوستی یک هیولای دریایی و یک پسر یاغی است. لوکیشن ایتالیایی، ذات انسانی و پایان لذت‌بخش این اثر این فیلم را در زمره بهترین‌ها قرارداد.

«شاه ریچارد» (King Richard): فیلم‌های ورزشی اغلب درباره ورزشکاران است، اما این فیلم به سراغ ریچارد ویلیامز پدر سرانا و ونوس، تنیس‌بازان مشهور آمریکایی رفت. بازی محشر ویل اسمیت او را به یکی از شانس‌های اصلی اسکار تبدیل کرده است.

«تیک، تیک… بوم!» (Tick, Tick … Boom!):فیلم موزیکال اندرو گارفیلد، کلاس بازیگری او را به نمایش گذاشت. گارفیلد در نقش یک موزیک ساز به نام جاناتان لارسون ظاهر شده است. لارسون فردی کاریزماتیک، عجیب، عاقل و متقاعدکننده است.

«تراژدی مکبث» (The Tragedy of Macbeth): اگر به آثار شکسپیر علاقه ندارد احتمالاً اقتباس سیاه‌وسفید جوئل کوئن را نظر شما را تغییر نخواهد داد. دنزل واشینگتن و کاترین هانتر از شانس‌های اصلی اسکار امسال هستند. اقتباس کوئن، یکی از بهترین فیلم‌های ساخته شده بر اساس آثار نمایش نامه نویس معروف بریتانیایی است.

* پیام‌های لیبرالی به شعارهایی قلمداد می‌شود که دموکرات‌ها و لیبرال‌ها در کمپین‌های انتخابات از آنان صرفاً جهت نمایش ریاکارانه بهره‌برداری می‌کنند. حمایت از همجنس‌بازان، بدون جنسیت‌ها، ترا جنسیت‌ها، فمینیست‌ها و غیر سفید پوستان تعدادی از این شعارها است.