به گزارش سوره سینما، محمود احمدی‌نژاد چند روز پیش طی مصاحبه‌ای طولانی در مورد وضعیت سینما در ایران گفتگو کرد. وی در بخشی از این مصاحبه در خصوص سینمای قبل از انقلاب نیز اظهار نظراتی داشت که جنجال زیادی به پا کرد و حتی صفحه فارسی برخی از خبرگزاری‌های آمریکایی را هم به واکنش وا داشت.

احمدی‌نژاد در بخشی از این گفتگو با اشاره به این که به طور مداوم به سینما نمی‌رود، توضیح داد: واقعاً شرایط من اقتضاء نمی‌کند که حتماً و دائماً به سینما بروم، اما در جریان روند امور هستم.

وی در همین خصوص به سینمای پیش از انقلاب اشاره‌ای کرد و گفت: قبل از انقلاب هم سینما می‌رفتیم. فیلم‌هایی مانند «ده فرمان» را دیده‌ام که آن زمان جزو فیلم‌های برجسته بود، فیلم‌هایی مانند «قیصر» ، «گوزن‌ها» و «رضا موتوری» را هم دیده‌ام.

رئیس‌جمهور اسبق کشورمان ادامه داد: بازی خوب بهروز وثوقی در تمام این فیلم‌ها سطح فیلم را بالا می‌برد. فیلم‌های زیادی دیدیم. آن زمان فردین فیلم‌های زیادی بازی می‌کرد. دوره ما دوره فردین و بیک ایمانوردی بود.

احمدی‌نژاد در پاسخ به این سؤال که با یک نگاه کلی به سینمای قبل از انقلاب به نظر شما چه اتفاقی در آن افتاده بود؟ بیان کرد: اتفاقی که در حوزه‌های مختلف هنری می‌افتد، به روند تحولات در کل کشور بازمی‌گردد. یعنی اگر برای اندیشه و پرواز روح فرصت باشد، در حوزه هنر هم اتفاقات بزرگی می‌افتد اما اگر محدودیت باشد و هنرمند باید در چارچوب همان محدودیت‌ها، یک چیزی تهیه و عرضه کند، اتفاق چندانی نمی‌افتد.

وی ادامه داد: به نظرم در دوره قبل از انقلاب فضا خیلی باز نبود و محدود بود و به‌خصوص ورود هنر به مسائل مهم اجتماعی سخت بود چون به جاهایی می‌خورد که هنرمند نمی‌توانست ورود کند. حالا من نمی‌خواهم از واژه‌ای استفاده کنم که کار هنرمندان را کوچک جلوه بدهد. بالاخره کار هرکسی را باید باتوجه‌به امکانات و شرایطی که در آن کار می‌کند سنجید. مثلاً فیلم «رگبار»، یک فیلم سیاسی بود و فیلم‌های زیاد دیگری هم بودند که در گوشه‌وکنار کار می‌کردند و خط را به نفع مردم و اندیشه و آزادی جلو می‌بردند و سعی می‌کردند حرف نویی را مطرح کنند.

آنچه که مطالعه کردید بخشی از اظهارنظرهای محمود احمدی‌نژاد درباره سینما و بخصوص سینمای قبل از انقلاب بود؛ نکته جالب توجه این است که بسیاری از مخاطبان، این صحبت‌ها را با سیاست‌های ۸ ساله دولت نهم و دهم مقایسه کردند و تعجب خودشان را از تفاوت گفتار کنونی رئیس جمهور اسبق کشور با سیاست‌های او در دوره تصدی نشان دادند. این صحبت‌ها پیش از هر چیز ما را یاد بیانات گوهربار رهبر انقلاب انداخت که در ۶ دی‌ماه سال ۱۳۹۶ خطاب به مسئولان سابق فرموند:‌ «این کسانی که کشور در اختیارشان هست یا بوده دیگر حق ندارند علیه کشور حرف بزنند. اینها باید پاسخگو باشند. بنده‌ای که امکانات در اختیارم است نمیتوانم مدعی باشم، باید پاسخگو باشم که چه کردم با این امکانات. به جای اینکه پاسخگویی کنم، نقش مدعی را علیه این و آن بازی کنم، مردم قبول نمیکنند این را. حالا ممکن است کسی فکر کند در مردم تاثیر میگذارد. مردم هم آگاهند و نمیپذیرند این را.»

بیانات احمدی نژاد با واکنش‌های جالب توجهی از سوی اهالی سینما هم رو به رو شد. امیرعلی ملک‌مطیعی، فرزند مرحوم ناصر ملک‌مطیعی با پستی که در صفحه مجازی خودش منتشر کرد نسبت به این موضوع واکنش نشان داد و پس از وی بسیاری از چهره‌ها مثل پرویز پرستویی، برادران کیایی و… هم اقدام به باز نشر پست او کردند. وی ساعاتی پیش در صفحه اینستاگرام خود در واکنش به صحبت‌های اخیر احمدی‌نژاد نوشت: «با سلام

چقدر خوشحال شدم که گفتگوی شما را دیدم!

چقدر خوشحال شدم که صحبت‌های جنابعالی را در مورد سینمای قبل از انقلاب و ستارگانش شنیدم …

چقدر جالب که فیلم «قیصر» را دیده‌اید، همین‌طور «گوزن‌ها» و «رضا موتوری» را …

چقدر خوب که شما اسطوره سینمای ایران استاد «بهروز وثوقی» را دوست دارید …

چقدر عالی که از دیگر چهره‌های ماندگار سینما همچون زنده‌یادان «محمدعلی فردین» و «رضا بیک ایمانوردی» نام بردید

و یاد کردید …

در یک مصاحبه دیگرتان هم دیدم که در مورد موسیقی قبل از انقلاب فرموده بودید: «داریوش» و «ستار» گوش می‌دادم !

چقدر خوب !

چقدر زیبا !

چقدر منورالفکر !

سؤالی که برای ما پیش می‌آید، این است که چرا در دوره ریاست‌جمهوری خودتان حتی یکبار هم از هنرمندان قبل انقلاب نام نبردید؟!»

ملک مطیعی با تعجب در مورد رویکردهای فعلی احمدی نژاد در ادامه مطالبه می‌کند: «هشت سال فرصت داشتید تا برای ممنوع‌الکاری و مشکلاتشان اقدامی کنید ]…[ چرا همین صحبت‌ها را در دوران زمامداری خودتان به زبان نیاوردید؟ حالا که دیگر در مسند قدرت نیستید و به‌نوعی از حاکمیت رانده شده‌اید، به یاد سینمای قبل از انقلاب افتاده‌اید؟ به یاد موسیقی قبل از انقلاب افتاده‌اید؟ به یاد هنرمندان آن آثار خاطره‌انگیز افتاده‌اید؟» او در انتها می‌نویسد: «فکر نمی‌کنید حالا خیلی دیر شده؟!! کاش آن موقع که سوار بر اسب مراد بودید و بر صندلی قدرت تکیه زده بودید، از این چهره‌های ممنوع شده و محروم شده یاد می‌کردید] !… [ کاش آن روزها این صحبت‌ها را مطرح می‌فرمودید !فرصت‌ها از دست رفت!»