به گزارش سوره سینما، نشست فیلم سینمایی «تمساح خونی» به عنوان‌ اولین نشست در دومین روز از جشنواره برگزار شد.

جواد عزتی، کامران حجازی، عباس جمشیدی‌فر، الناز حبیبی، شبنم قربانی، بهزاد خلج، مسعود سخاوت‌دوست و پدرام افشار در این نشست حضور داشتند.

به رسم جشنواره چهل و دوم در نخستین نشست روز دوم، جشنواره به یک فقید دیگر تقدیم شد و مجتبی امینی روی سن آمد و گفت: عرض سلام و احترام خدمت اهالی محترم. مجدداً تبریک عرض می‌کنم فصل جدید فیلم فجر را! ما هر روز جشنواره را به یکی از بزرگانی که سال گذشته از دست دادیم تقدیم می‌کنیم و امروز از سرکار فریماه فرجامی یاد می‌کنیم که سال‌ها برای این سینما زحمت کشیدند.

در ادامه خواهرزاده زنده‌یاد فرجامی روی سن آمد و گفت: سلام و امیدوارم حالتان خوب باشد و تشکر می‌کنم از برگزارکنندگان که یاد از دست رفتگان را گرامی می‌دارند.

سپس از ایشان تقدیر شد.

نشست آغاز شد و در ابتدای این نشست، جواد عزتی درباره الگوهای تجاری این فیلم گفت: من می‌خواستم در وهله اول یک فیلم تماشاچی پسند بسازم و در وهله دوم سینما بودن فیلم برایم اهمیت داشت و برایم مهم بود که پلان‌های سینمایی بگیرم. در روزهای اول عرضم به دوستان این بود که دوست دارم فیلمی بسازم که در هر بخش کوچک‌ترین پیشنهادی برای سینما داشته باشم. اولین باری بود که فیلم را کامل در سینما دیدم و به نظرم پیشنهادهایی در فیلمبرداری، تدوین، طراحی صحنه و … داشتم. فکر می‌کنم باید غیر از اینکه تماشاچی را نگه می‌داشتم در سینما بودن هم تمرکز می‌کردم و اگر این‌گونه نبوده پس قصور کرده‌ام!

عزتی درباره سؤالی درباره پیام فیلم برای مخاطب گفت: خوش باشید!

این کارگردان و بازیگر درباره معنای «تمساح خونی» و وجود فحاشی در فیلم توضیح داد: تمساح خونی اصطلاحی است برای انسان‌هایی که با جیب خالی ریسک‌های بزرگ می‌کنند. ما نخواستیم چنین چیزی باشد و فکر می‌کنم فحاشی وجود ندارد ولی اگر فحاشی هم در فیلم بوده است من عذرخواهی می‌کنم.

جواد عزتی درباره ضعف فیلمنامه در یک سوم پایانی فیلم و اینکه آیا بعد از جشنواره تغییری در آن اتفاق می‌افتد یا خیر، توضیح داد: یک سال قبل از این فیلم، فیلمنامه دیگری را می‌خواستم مقابل دوربین ببرم که کمدی هم نبود. درباره اکران هم حقیقتاً هر کسی دوست دارد تا دقیقه نود کارش را بهتر کند. شاید در نسخه اکران مردمی دوباره تدوین کنیم اما شاید خیلی تغییر نکند.

وی ادامه داد: اگر احساس می‌شود که در یک سوم پایانی فیلم افت داشته است، باید دستی بر فیلم بکشیم. واقعیت امر این است که فیلمنامه غیرخطی نوشته شد و وقتی تصمیم بر کلید زدن فیلم‌ گرفتیم، می‌خواستیم که فیلمنامه را خطی بسازیم.

عزتی درباره استفاده از بازیگران مطرح در نقش‌های کوتاه گفت: به نظرم آن نقش‌ها مهم بودند.

عزتی در ادامه بیان کرد: آقای سعید آقاخانی سر فیلمبرداری سریال بودند و نتوانستند امروز اینجا باشند. فکر می‌کنم‌ اولین باری که سال ۷۹ جلوی دوربین یک سریال رفتم، دوربین آقای آقاخانی بود. یک ارتباطی به این شکل بین من و سعید آقاخانی و عباس جمشیدی فر وجود داشت. دوست عزیزی نصیحتی کرد و گفت که حتماً دوستانت را برای فیلم اولت، دور خودت جمع کن و من هم از این اتفاق جواب مثبتی گرفتم.

وی درباره دغدغه این‌ فیلم و ارتباط آن با جامعه گفت: دغدغه همه ما امروزه صعود به قله در یک شب است و گویا محیط اجتماعی در فضای مجازی به ما این باور را داده است.

عزتی در پاسخ به اینکه متأثر از کدام کارگردان بوده است، گفت: بیشترین تأثیر را از جواد عزتی گرفتم. این فیلم محصول همه عزیزان و بزرگان و گذشتگان بوده که به ما چیزی یاد داده‌اند و نمی‌توانم کسی را نام ببرم. همه ما با چیزهایی که در سینما دیده‌ایم، رشد کرده‌ایم. ۹۹ درصد فیلم‌های خیلی خوب متأثر از گذشتگان خودشان است و باید از آن‌ها یاد کنیم.

الناز حبیبی ضمن عرض سلام گفت: برای من کار عجیبی نبود و همکاری با آقای عزتی را چندین بار تجربه کرده‌ام. ۹۰ درصد حواس جواد عزتی همیشه به پارتنر است و من هم همیشه در نقش پارتنر او بوده‌ام. به همه عوامل خسته نباشید می‌گویم.

عباس جمشیدی‌فر درباره همکاری با جواد عزتی بیان کرد: من تجربه کارکردن با آقای عزتی در جایگاه کارگردان را داشته‌ام. اولین نمایشی که در تئاتر بازی کردم به کارگردانی آقای عزتی در سال ۱۳۷۹ بود که در جشنواره تئاتر فجر حضور داشت و در آن سال جایزه اول بازیگری فجر را گرفتم. سه کار بازی کردم که کارگران آن آقای عزتی بودند. شکر خدا در اولین فیلم سینمایی‌شان هم به من اعتماد کردند و در کنارش بازی کردم.

وی درباره اینکه چه ویژگی باعث می‌شود بازیگران حاضر به بازی کردن در کمدی‌های استاندار نباشند، توضیح داد: در روندی که خیلی‌ها در کمدی جلو می‌روند و به نظرم بد نیست، گاهی افراد بر مبنای نگاه و سلیقه خودشان اثری را خلق می‌کنند که کمدی شریفی است. آقای عزتی چون همیشه شریف فکر می‌کند براین اساس خیلی معتقد است و اکثر کارهایی که با آقای عزتی داشتم، همین طور بوده‌اند و اجازه نمی‌دادند منِ بازیگر شوخی‌‌ای انجام دهم که خوب نباشد. این نگاه او و قابل‌احترام است.

شبنم قربانی در ادامه این نشست گفت: خوشحالم که در این گروه حضور داشتم. آقای عزتی مانند بازیگری در عرصه کارگردانی هم درخشان بودند و یکی از چالش‌های بزرگ من در این فیلم بازی کردن مقابل آقای جمشیدی بود.

بهزاد خلج نیز گفت: دغدغه اول من برای بازی کردن در این فیلم مشق کردن برای جواد عزتی بود. در کار طنز بازی کردن خیلی سخت است اما نگران بازی در این فیلم نبودم زیرا می‌دانستم خود آقای عزتی کار را هدایت می‌کنند و به خودشان دل سپردم.

پدرام افشار؛ نویسنده این فیلم درباره پایبندی به سینمای ژانر در نوشتن فیلمنامه گفت: حضورم در این پروژه را مدیون اعتماد آقای عزتی و آقای حجازی هستم. این فیلم کاملاً به ژانر وفادار است و تلفیقی از اکشن و کمدی است. طبعاً بخش عظیمی از کارهای اکشن منوط به اجرا است و آقای عزتی ایده‌هایی داشتند و با هم چک کردیم. صادقانه بگویم که صد درصد فیلمنامه با اجرای آقای عزتی ارتقا پیدا کرد. فیلمنامه سکانس‌های سختی داشت که گویی کار یک کارگردان فیلم‌ اولی نبود.

وی درباره ضعف فیلمنامه در یک سوم پایانی توضیح داد: به نظر من ضرب‌آهنگ فیلم به صورت استاندارد حفظ شده است و در واقع ما به ژانر متعهد بودیم.

مسعود سخاوت‌دوست نیز درباره ساخت موسیقی اثر عنوان کرد: فکر نمی‌کردم در طول پروژه با کارگردانی مواجه هستم که کار اولش است زیرا تکلیفشان با کار مشخص بود. من نیز سعی کردم موسیقی جنبه خنده‌دار کار را تشدید نکند. ما دو رویکرد کمدی شخصیت و موقعیت را در فیلم‌ داشتیم و اکشن بودن روی فیلم سوار بود. درنتیجه موسیقی باید ریتم خوبی می‌داشت‌. متأسفانه موسیقی در سالن با تأخیر شنیده می‌شد و خود این مسئله که آقای عزتی نمی‌خواستند فیلم را به سمت ابتذال ببرند در آهنگسازی فیلم مؤثر بود.

آرتا ماهان؛ طراح لباس نیز در ادامه این نشست بیان کرد: خوشحالم که عضوی از خانواده «تمساح خونی» بودم. نگاه‌ها به لباس در کمدی در زمان‌های دیگر متفاوت و سخت است. در کل بحث رئال بودن و رقم زدن اتفاقات جدید را در طراحی لباس فیلم در نظر داشتیم‌.

کامران حجازی؛ تهیه‌کننده فیلم گفت: بازخوردهای خوبی از شما گرفتیم و حالمان خوب شد. جای سامان لطفیان و بابک کریمی‌طادی در اینجا خالی است. از علیرضا علویان، گروه تولید، تدارکات و… تشکر می‌کنم.