سوره سینما: «هفته دقیقه تا پاییز» ساخته علیرضا امینی اثری قابل تأمل در فرم و ساختار است

«هفت دقیقه تا پاییز» خیلی وام گرفته شده از سینمای اجتماعی «اصغر فرهادی» است. پرداختن به زندگی خصوصی مردم آن هم از نوع رئال این روزها در سینمای ایران باب شده است. در باب مثال «چهارشنبه سوری» بهترین نوع آن است و اگر نگاه دقیقی به «هفت دقیقه تا پاییز» داشته باشیم علیرضا امینی سعی کرده به این نوع سینما نزدیک شود.

«هفت دقیقه تا پاییز» کامل ترین و پخته ترین فیلم علیرضا امینی در کارنامه اش به شمار می رود و جدا از قصه خوب محسن طنابنده، فرم و ساختار نکات قابل توجهی دارد.

امینی در ساخته های گذشته اش نیز در زمینه بازی گرفتن از بازیگران فیلمش موفق نشان داده است؛ تیم بازیگری «هفت دقیقه تا پاییز» متشکل از هدیه تهرانی، حامد بهداد، محسن طنابنده و خاطره اسدی موفق نشان می دهد و در اکثر صحنه ها حس همزاد پنداری خوب و دقیقی با مخاطب ایجاد می کند.

هدیه تهرانی بعد از ۵ سال، بازی زیبا و به یاد ماندنی ارائه می دهد؛ محسن طنابنده بعد از نقش آفرینی بی نقصش در «استشهادی برای خدا» ساخته قبلی علیرضا امینی، این بار هم می درخشد و بازی بی کم و کاستی ارائه می دهد.

حامد بهداد گویا این روزها سرقفلی نقش دوم تمام فیلم ها را عهده دار است و ای کاش بهداد در انتخاب نقش هایش وسواس بیشتری به خرج دهد تا نقش آفرینی های گذشته اش را از بین نبرد.

علیرضا امینی موضوع سخت و حساسی را انتخاب کرده است. هفت دقیقه تا پاییز سینمای فرم و اجراست و امینی این بار در صحنه تصادف ماشین به خوبی کارگردانی اش را به معرض دید می گذارد و نشان می دهد که بعد از ساخت ۶ فیلم به پختگی کامل رسیده است؛ جدا از پایان باز فیلم که حتماً نگاه ویژه ای را می طلبد، هفت دقیقه تا پاییز اثری قابل تأمل در کارنامه امینی به شمار می رود.

ن. سهرابی