سوره سینما: «زن بابا» زود دل مخاطب را بدست آورد. از همان قسمت های ابتدایی که پخش شد معلوم بود فضای شاد و راحت این سریال مورد توجه مخاطبان قرار خواهد گرفت و مخاطب را با خود همراه خواهد کرد

«زن بابا» سریال نوروزی شبکه سوم تلویزیون، کاری به کارگردانی سعید آقاخانی و با فیلمنامه ای از علیرضا کاظمی پور و سعید جلالی بود. «زن بابا» داستان پدر پا به سن گذاشته ای بود که پس از فوت همسرش و احساس تنهایی شدید، قصد تجدید فراش می کند ولی با مخالفت ها و سنگ اندازی های فرزندان و اطرافیان مواجه می شود.

«زن بابا» زود دل مخاطب را بدست آورد. از همان قسمت های ابتدایی که پخش شد معلوم بود فضای شاد و راحت این سریال مورد توجه مخاطبان قرار خواهد گرفت و مخاطب را با خود همراه خواهد کرد. این اتفاق افتاد و «زن بابا» علی رغم ضعف هایی که داشت ولی به دلیل استفاده درست از کلیشه هایی که امتحان خود را در جذب مخاطب به خوبی پس داده اند، به موفقیت رسید.

یکی از این کلیشه ها که با هوشیاری کارگردان به خوبی مورد استفاده قرار گرفت، انتخاب دقیق و به جای بازیگرانی بود که با تیپ های آشنا برای مخاطب، به ایفای نقش پرداختند و بخش اعظم موفقیت این سریال را تضمین کردند.

قدرت اصلی و عامل پیش برنده «زن بابا» بازی های بازیگرانش است که برگ برنده اصلی سریال هستند و بسیاری از ضعف های پرشمار فیلمنامه را جبران می کنند.

سیروس گرجستانی در نقش «عزیز آقا» مثل همیشه روان و گیرا بازی کرد. گرجستانی تیپی از پیرمردی دوست داشتنی و تنها با بداخلاقی ها و مهربانی های خاص خود ارائه می دهد که نوع رابطه او با اقوام و دوستانش بسیار جالب توجه است.

علی صادقی و مهران غفوریان که به ترتیب ایفاگر نقش «بهبود» و «فریدون» بودند، هر دو با اتکا به قدرت بداهه پردازی و آگاهی از جذابیت اداها و میمیک هایشان برای بسیاری از مخاطبان، بازی های قابل قبولی از خود ارائه دادند. مخصوصاً مهران غفوریان که با این سریال بازگشت موفق دوباره ای به تلویزیون داشت و احتمالاً از این به بعد بیشتر بر صفحه تلویزیون دیده خواهد شد.

محمد کاسبی مثل همیشه بازی باورپذیر و دل نشینی در نقش «دایی محمود» داشت. نوع رابطه او با «عزیزآقا» و سایرین، مرکز ثقل بسیاری از کشمکش های روایی و از عوامل دیدنی تر شدن سریال «زن بابا» بود.

از دیگر دلایل موفقیت سریال «زن بابا» می توان به پیشینه و خاطره خوش سریال هایی از این جنس در ذهن مخاطب اشاره کرد. «زن بابا» به لحاظ نوع روایت و شکل و ساختار بسیار وام دار تجربه های «رضا عطاران» است. در سال های اخیر رضا عطاران با ساخت سریال هایی با موضوع گرفتاری ها و مشکلات خانواده های طبقه متوسط و یا زیر متوسط، لحظه های خوشایندی برای مخاطبان ایجاد کرده است.

آقاخانی با آگاهی از این نکته و همچنین با استفاده از تجربیات قبلی خود در امر سریال سازی، به پرداخت شسته و رفته ای در «زن بابا» دست پیدا کرده و مانند عطاران در خلق لحظات مفرح و پرنشاط به تبحر رسیده است.

بار اصلی کمیک سریال «زن بابا» بر دوش دیالوگ و در واقع کلمات است که این برای سریال طنزی با ۱۴ قسمت ضعف محسوب می شود. استفاده از کمدی موقعیتی که کمتر بر کلام تکیه داشته باشد می توانست جذابیت های بصری این مجموعه را فراتر از اداها و میمیک های صورت بازیگران سریال ببرد.

«زن بابا» هم مانند بسیاری از فیلم ها و سریال های ایرانی در فیلمنامه خود دچار مشکلات عدیده ای است. همانطور که اشاره شد بسیاری از این مشکلات در زیر سایه بازی بازیگران و کارگردانی آقاخانی کمتر به چشم می آید.