فیلم سینمایی «میهمان داریم» محصول حوزه هنری واگویه خاطرات نسلی است که در دفاع مقدس حماسه آفرید.

سوره سینما- فیلم سینمایی «میهمان داریم» ادای دین به خاطره مردان و زنانی است که برای رهایی سرزمینشان جنگیده‌اند. فیلم روایتی است که دنیای واقعی را به دنیای خیال پیوند می‌زند و با استفاده از فرمی متفاوت داستان خانواده ای را روایت می کند که گذشته ای پیوسته با روزهای دفاع مقدس دارند. زن و شوهری روزهای آرام زندگی شان را با تنهایی می گذارند و  برای روزهای سال نو میزبان فرزند جانبازشان می‌شوند. فرزندی که یادگاری از روزهای دفاع مقدس است. پسر جوان خسته و آزرده است و خود را وبال خانواده اش می داند اما همراهی خواهر و برادرانش او را به زندگی پیوند می‌دهند.

پرویز پرستویی، سهیلا گلستانی، معصومه قاسمی، بهروز شعیبی و … بازیگران این فیلم هستند و داستان در خانه ای قدیمی روایت می شود. خانه ای که قرار است میزبان میهمانی بزرگوار باشد، عمارت به کمک بچه ها دوباره نو نوار می شود و این تازگی کنایه‌ای است از آغاز شدن یک دوران تازه برای ساکنان عمارت قدیمی. عمارتی اصیل که سابقه‌ای طولانی دارد و قدمت خانواده را موکد می کند. نمادها و نشانه‌ها در فیلم عسگرپور بی شمارند، اما گل درشت نیستند و باید آنها را در دل قصه کشف کرد. برای تماشاگری که عمق نگاه و بینش بیشتری دارد خانه، آسایشگاه، حرفهای جانباز خطاب به برادر و خواهرش و حضور فرزندان معنا و مفهومی مضاعف دارند و از تغییر شرایط، کمرنگ شدن ارزش‌ها و فاصله گرفتن جامعه از آرمان های انقلابی صحبت می‌کند.

فیلم ریتمی آرام دارد، روند حوادث به تدریج شکل می گیرد به این دلیل که ضرباهنگ فیلم همسو با جهانی است که زن و شوهر سالخورده در آن قدم می زنند. جهانی فاقد رنگ و حادثه. این حضور بچه ها است که به زندگی آنها رنگ می دهد و باغچه و گل ها و حوض خانه را از حالت سکون خارج کرده رنگ زندگی می دهد. «میهمان داریم» از معدود فیلم های درباره دفاع مقدس است که اگرچه اشاره مستقیم به جنگ هشت ساله ندارد اما شخصیت هایش کاملا متاثر از فضای جنگ و رویدادهای آن هستند. فیلم اشاره ای غیرمستقیم به حضور یک نسل دارد که در بطن جنگ رشد کردند، بالیدند و به زندگی نسل های بعد نور و روشنی دادند.

«مهمان داریم» قصه خانواده جانبازان و شهدا هم هست. روزهایی که آنها در تنهایی می گذرانند و ارتباطی که با روح عزیزانشان دارند. کمتر فیلمی این تصویر را از خانواده شهدا نشان می دهد. از رنجی که مادر شهید می کشد و از روزهای سخت یک پدر شهید. از گرمایی که حضور یک جانباز در خانواده دارد و عشقی که در قلب یک زن نسبت به این جانباز می تواند شکل بگیرد. فیلم همه این اضلاع را به تصویر می کشد، گاهی تلخ می شود، گاهی اشک به چشم مخاطب می‌آورد، گاهی نشاط و شادی را به تماشاگر منتقل می کند و در نهایت گره قصه که باز می‌شود، تماشاگر احساس توام شادی و اندوه را تجربه می‌کند. سفر فرزندان فخری و ابراهیم به پایان می رسد و دوباره تنها می‌شوند.

محمدمهدی عسگرپور پیشتر در «قدمگاه» نشان داده بود که می داند چطور مفاهیم معنوی را در قالب قصه ای روایت کند که به زندگی نزدیک و باور پذیر باشد. او در «میهمان داریم» پارا فراتر از «قدمگاه» می گذارد و به جهانی تازه وارد می‌شود. تجربه کارگردانی مجموعه‌های «جراحت» و «شیدایی» باعث شده او فضای زندگی خانوادگی را بشناسد و بداند چطور باید تصویری از یک خانواده ایرانی ارائه بدهد. این تصویر در «میهمان داریم» رنگ و بوی دفاع مقدس گرفته است. اینجا با خانواده‌ای روبروییم که حتی اگر از هم جدا شوند، روزی در جهانی دیگر در کنار هم به آرامش خواهند رسید.