کارگردان فیلم سینمایی «میهمان داریم» پرداختن به موضوع‌های اجتماعی را یکی از دغدغه‌های خود می‌داند.

سوره سینما- در آغاز برنامه این هفته «هفت» مهناز افشار بازیگر سینما درگذشت مرتضی پاشایی خواننده پاپ را به خانواده و دوستداران او تسلیت گفت. پس از آن نرگس آبیار کارگردان و محمدحسین قاسمی تهیه‌کننده «شیار ۱۴۳» در استودیوی هفت حاضر شدند تا درباره این فیلم صحبت کنند.

نرگس آبیار در خصوص افتتاحیه فیلم شیار ۱۴۳ اذعان داشت: دراین افتتاحیه مهمانان بسیاری داشتیم که دعوت نشده بودند اما حضور یافتند و این نشان می دهد که مردم ما بر سر موضوع شهدا، ایثارگران و کسانی که زندگیشان را برای آرامش ما گذاشتند توافق نظر دارند و هیچ اختلافی در این موضوع نیست.

وی در خصوص ویژگی های این اثر که طیف های مختلفی را برای تماشای آن جذب می کند گفت: نوعی نگاه انسانی در پشت این ماجرا قرار دارد به گونه ای که من با نوعی نگاه انسانی  و مردمی به جنگ پرداختم و بدون اینکه سعی کنم حرف هایی را از نگاه  و زبان خود به مخاطب تحمیل کنم در حقیقت آنچه که در سال های دفاع مقدس و جنگ ما وجود داشته را نشان داده ام که البته این کار با در نظر گرفتن تمهیدات سینمایی و داستانی رخ داده است.

کارگردان شیار۱۴۳ اظهار کرد: درجشنواره های جهانی و چند جشنواره ای که شرکت داشته ایم جالب توجه است که فیلم‌های دفاع مقدسی ما همیشه به گونه ای ساخته شده اند که ببیننده همیشه باید اطلاعاتی از قبل داشته باشد. اطلاعات فرا متنی که بتواند فیلم را درک کنداما فیلم شیار۱۴۳ اطلاعاتی گام به گام به مخاطب می دهد که نقشه کامل تری در ارتباط با جنگ هشت ساله می دهد که بیننده خارجی می تواند به درکی از موضوع برسد. چرا که همه در جهان به نوعی به جنگ و اثرات آن مبتلا بوده‌اند.

محمد حسین قاسمی تهیه کننده فیلم شیار۱۴۳ درباب استقبالی که تاکنون از این فیلم شده است بیان کرد: سینماهای جنوب شهرو شمال شهر از لحاظ استقبال مردمی ازاین اثر خیلی عالی بوده اند که این نیز نشان می دهد مردم در طیف ها و فرهنگ های مختلف و با میزان درآمد های متفاوتی که دارند در خصوص تماشای این فیلم اتفاق نظر دارند و این فیلم نوعی وفاق را هم به وجود آورده است.در واقع این مادران که در این اثر به تصویر کشیده شده است مادران سرزمین ماهستند که نگاه طیفی وجناحی در آن قرار ندارد و براساس آنچه درسالن سینما دیده ام و اگرخواسته باشیم براساس چهره ها قضاوت کنیم خدا را شکر می توانیم بگوییم همه آمده بودند و سطح این فیلم و سوژه اثر را پایین می آوریم اگرخواسته باشیم مخاطبان این نوع سوژه و اثر را طیف بندی کنیم.

دومین بخش گفتگویی برنامه سینمایی «هفت» به محمد مهدی عسگرپور کارگردان و نویسنده فیلم مهمان داریم اختصاص داشت. محمد مهدی عسگرپور در این گفت و گو در خصوص اثرخود توضیح داد: این اثر گمشده‌ای دارد که جز درگیری های ذهنی من بوده و همیشه برای من جذاب بوده است. اما اولین چیزی که به ذهن من می آمد و درطرح این فیلم نیز با آن مواجه شدم دو عرصه بود. عرصه زندگی واقعی آدم ها و عرصه ای که ما بدان اضافه می کنیم و فرا واقعی است و در این میان در همین طرح بعضی ها احساس می کنند که با آدم هایی تخیلی مواجه بوده اند.

وی ادامه داد: علاقه من این بود که با آدم یکپارچه ای روبرو باشم که حس لحظه ای را منتقل می کند و تا پایان متوجه نباشیم که در زمان نگارش فیلمنامه بود. من امیدوار بودم که به کمک خدا این روایت را به گونه ای پیش ببرم که مخاطب درهر لحظه از فیلم متوجه کارباشد تا مفهوم کلی اثر را در یابد وبا غفلت از لحظه ای فهم خود را از موضوع از دست دهد و این موضوع بسیار مهم است که مخاطب در لحظه فیلم را دنبال کند.من گاهی اوقات ساخت فیلم های طنز و تخیلی را نیز دوست دارم اما تمرکز و علاقمندی من متمرکز بر فیلم های اجتماعی است.

عسگرپور گفت: درارتباط با فیلم «مبهمان داریم» بخشی ازنگاه نویسنده نیاز خود جامعه است. نیاز جامعه ما خیلی زیاد است اما نسبت به آن غافل هستیم. ما با پدیده ای روبرو هستیم که منحصر به فرد است. به گونه ای که بعد ازجنگ دوران آرمان گرایی منحصر به فرد و دوره ای که احترام همان دوره می تواند سنجیده شود را داریم اما در اینجا با تضاد مواجه ایم. تضاد میان واقعیت‌ها و آرمان. اما چون مسئله ذهنی من در طول این سال ها بوده خیلی گسترده شده است.

وی با بیان اینکه بحث مطرح شده بحث مورد علاقه وی است افزود: به این بحث ها گوش می دهم. اما یکی از دوستان اعتقاد داشت ما باید واقعیت ها را آرمانی و آرمان ها را واقعیت ببینیم. که من معتقدم باید این وضعیت شکافته شود و خودمان آن را انجام دهیم. در غیر این صورت خارجی ها این کار را انجام می دهند ون ظریه پردازی آن را نیز برعهده می گیرند. باید متوجه بود که آرمان ها آمدند و ما آمادگی مواجه با واقعیت ها را نداشتیم.

اما درپرده آخر برنامه میزگردی با عنوان سینمای اجتماعی و مرز سیاه نمایی با حضور دو تن از صاحب نظران سینمای ایران غلامرضا موسوی و محسن یزدی تشکیل شد که به ایجاد بحث و نظرهایی در باب موضوع مطرح شده انجامید.

غلامرضا موسوی در این مناظره درباره سینمای اجتماعی گفت: همه مردم حق دارند به هر چیزی اعتراض کنند اما حق ندارند که جلوی فیلمی که پروانه نمایش دارد را بگیرند. ما اگر نتوانیم به قوانین موضوعه ای کشورمان احترام بگذاریم و اگر هرج و مرجی به وجود می آید دقیقا لطمه آن را عرصه فرهنگ و هنر کشور می بیند. بنابراین منطقی ترین شکل آن این است که فیلم ساخته می شود. اما به هنرمند نمی‌شود سفارش داد. چرا که هنرمند مسائلی را که در اجتماعش می بیند در فیلم اجتماعی استفاده می کند و طبیعتا این آدم حق دارد آنچه را که می بیند را بتواند تصویر کند. ضمن آنکه به گمان من هنرمندی که در داخل کشور درحال کار کردن است مطمئنا با خط قرمزها آشنا است.

وی ادامه داد: یکی از مشکلاتی که در سینمای ایران و جامعه وجود دارد و ما با آن برخورد می کنیم این است که تعدادی خط قرمز های جدیدی در حال ساخت است. در هر حال ما خط قرمزهایی داریم که قانون تعیین کرده است. طبیعی است که هنرمندان و غیر هنرمندان آنها را باید رعایت کنند و البته که رعایت نیز می کنند اما بعضی مواقع این خط قرمز ها را سلیقه ای تغییر می دهند و جا به جا می کنند و اینجا جایی است که جامعه هنری نمی تواند با سیستم کنار بیاید.

محسن یزدی از دیگر مهمانان حاضر در استودیو «هفت» در باب مناظره مطرح شده اذعان داشت: به دوگونه می توان بحث کرد. اشکالاتی که در حال حاضر فیلم های اجتماعی ما دارند که باعث بعضی مسائل شده است و تفاوت بین سینمای اجتماعی و سیاه نمایی چیست.برخی فیلم هایی اجتماعی که در حال حاضر وجود دارد فیلم های رگ گردنی و احساسی است. فیلم هایی است که فاقد پژوهش و تحقیق عمیق است علی رغم صحبت هایی که به وجود می آید. در واقع احساسی است تا اینکه بیشتر تعقلی باشد و این نیز مشکل ایجاد می کند.

وی با بیان اینکه انتها تحقیقات این گونه فیلم ها اینترنتی است گفت: در مورد چند فیلم اخیر نیز به همین ترتیب است که نه تنها بر یک پژوهش عمیق نیست بلکه بر مبنای یک کار احساسی و از سرعصبانیت است فیلم قصه ها و عصبانی نیستم که خود کارگردان فیلم نیز اظهار داشتند که از یک دوره ای ناراحت بودند. یکی از مشکلات سینمای اجتماعی ما دقیقا همین است. به هر حال اتفاقاتی در پنج سال گذشته رخ داد اما این نیز دارای اسناد و حرف هایی است. من معتقدم فیلم های اجتماعی کنونی فیلم هایی سیاسی با ردای اجتماعی است.