فیلم سینمایی «شیار ۱۴۳» نمایش رنج زنانه و امیدواری مادرانه در اندوهی بزرگ است.

سوره سینما- علی رضایی: فیلم تصویری باورپذیر از ماجرایی روایت می‌کند که بارها با آن مواجه بوده‌ایم. شهادت فرزند یک زن جوان و  انتظار و غم مادر موضوعی تازه نیست. بسیار فیلم مستند، گزارش خبری، برنامه تلویزیونی و اثر ادبی درباره چنین حس و فضایی ساخته شده، اما نوع نگاه زنانه نرگس آبیار و نمایش باشکوه مریلا زارعی در این نقش است که این فیلم را شایسته تحسین و دریادماندنی کرده است.

«شیار ۱۴۳» با نمایش دوران جوانی الفت (مریلا زارعی) و نقبی که به گذشته می‌زند تصویری عینی از رنج مادر شهید می‌سازد. در فرسوده شدن الفت و کمرنگ شدن فروغ دیدگانش تنها گذر زمان و دوری او از فرزندش دیده نمی‌شود، ما همپای او عظمت اندوهش را تجربه می‌کنیم و بر مرگ آرزوهای مادری که تنها یک فرزند دارد اشک می‌ریزیم. فیلم به خوبی این روند را نشان می‌دهد، به دام ملال نمی‌افتد و به کمک شخصیت‌های فرعی و داستان‌هایی که مکمل خط اصلی «شیار ۱۴۳» است، پیش می‌رود. آنچه آبیار بیش از سینماگران مرد موفق به نمایشش می‌شود، از دست رفتن زندگی یک مادر است. مادران شهیدی که پیش از این در سینما و تلویزیون دیده بودیم معمولا از نگاه سینماگران مرد تصویر شده بودند و یک مرد شاید عمق عشق مادرانه را درک نکند. اما آبیار که نویسنده و کارگردان «شیار ۱۴۳» است عمق انتظار مادر شهید، وسعت رنج او و شکوه ایمانش را نشان داده است. این تراژدی البته غرورآفرین است و فیلمساز در سکانسی که الفت پس از سال‌ها، فرزندش را باز می‌یابد و استخوان‌هایش را چون نوزادی در آغوش می‌کشد،  نشان می‌دهد ایثار این مادر، باور و اعتقاد قلبی و نتیجه ایمانی است که دارد.

شاه‌نقشی برای همیشه

مریلا زارعی در سال‌های اخیر جایگاهی ویژه در بازیگری داشته و با حضور در نقش‌هایی متفاوت و دریادماندنی موقعیت خود را به عنوان یکی از بهترین‌های سینمای ایران تثبیت کرده است. او در سی و دومین جشنواره فیلم فجر با حضور در «چ» و «شیار ۱۴۳» دو تصویر مستقل از زنان ایرانی در یکی از مهمترین مقاطع تاریخ معاصر خلق کرد. در «چ» هانا زنی است مقاوم و مانند تمام زنان کرد، روحیه‌ای سرسخت دارد. در «شیار ۱۴۳» اما الفت درونی‌تر و آرام تر است. او در این فیلم تحول فیزیکی و اندوه درونی این زن را به شکلی باورپذیر نمایش داده و شاید اگر مریلا زارعی را از «شیار ۱۴۳» جدا کنیم، فیلم این فروغ و درخشندگی را نداشته باشد. هر چند که رابطه زارعی و الفت دو سویه است، یعنی او توانسته قابلیت‌های نقش را درک کند و از آنها به بهترین شکل استفاده کرده است. اصلی‌ترین رویکرد یک بازیگر حرفه‌ای و باهوش در انتخاب یک نقش همین است.