سوره سینما – احسان سالمی : اولین روز از سی‌و‌چهارمین جشنواره فیلم فجر در حالی کار خود را در برج میلاد تهران آغاز کرد که طیف‌های مختلفی از اهالی سینما در اکران فیلم‌های روز اول این جشنواره، حضور پیدا کردند؛ از ابراهیم حاتمی‌کیا و نرگس آبیار گرفته تا بیژن میرباقری و کمال تبریزی و حتی پیمان معادی!

اولین روز و تکرار بی‌نظمی‌های سریالی جشنواره سی‌و‌چهارم

جشنواره امسال از مدت‌ها قبل و از همان روزهایی که خبرهای جشنواره یکی پس از دیگری از دبیرخانه جشنواره دَرز می‌کرد، نشان داده بود که می‌خواهد رکورد بی‌نظم‌ترین دوره جشنواره فجر را به نام خود به ثبت برساند. دومین شاهد مثال این موضوع بعد از ماجرای عجیب و غریب لو رفتن نام‌ فیلم‌های راه یافته به بخش نگاه نو جشنواره، اتفاقات دیشب و اکران نسخه بی‌کیفیت و فوق‌العاده ضعیف از فیلم سینمایی «گیتا» بود. فیلمی به کارگردانی مسعود مددی که از فهرست یازده‌گانه فیلم‌ اولی‌های این دوره از جشنواره انتخاب شده بود تا آغاز رسمی اکران فیلم‌های اصلی این دوره از جشنواره با آن باشد.

جالب آن که مسعود مددی کارگردان «گیتا» بعد از وقوع این اتفاق درباره دلایل تاخیر در نمایش و پخش بی کیفیت این فیلم سینمایی در کاخ جشنواره گفت: پیش از این اعلام کرده بودیم که فیلم دیرتر از جدول زمان بندی که از سوی ستاد برگزاری جشنواره ارائه شده آماده می‌شود و آقای علیزاده مسئول بررسی کیفیت فیلم های جشنواره نیز به این موضوع واقف بود!

هرچند که به طور کلی «گیتا» حتی اگر با کیفیت هم پخش می‌شد، اصولا هیچ جذابه‌ای برای جلب نظر مخاطبان و منتقدان نداشت و تا به این لحظه یک تنه صاحب عنوان کشدارترین و خسته‌کننده‌ترین فیلم جشنواره سی‌و‌چهارم فجر را به دوش می‌کشد.

صرفه‌جویی در ناهار، اسراف در شام! 

همه اهالی رسانه از روز اولی که ماجرای جابه‌جایی زمان نشست‌های خبری فیلم‌ها به صبح مطرح شد، متوجه این موضوع شدند که فشردگی کار و ندیدن فیلم‌ها توسط اهالی رسانه به دلیل حضور در نشست‌های خبری بهانه مسولین جشنواره بود تا با کم کردن تعداد حضور افراد در نشست‌های خبری هم از تنش‌های احتمالی در این برنامه جلوگیری کنند و هم اینکه مقداری در هزینه مربوط به ناهار جشنواره بکاهند تا به زعم خود در هزینه‌های کلی جشنواره صرفه‌جویی کرده باشند.

اما این صرفه‌جویی نسبی در ناهار، جای خود را به اسراف در توزیع وعده شام داد. سرو سه نوع غذا برای اولین شام کاخ جشنواره سی و چهارم نشان داد که مسئولین جشنواره چندان در زمینه هزینه‌های خود در مضیقه نیستند چرا اگر این‌گونه بود، می‌توانستند به دادن هم یک نوع غذا نیز اکتفا کنند.

آغاز با تاخیر سانس دوم! 

دومین فیلم نمایش داده شده در اولین شب فعالیت جشنواره فجر، «نقطه کور» ساخته مهدی گلستانه بود. برنامه نمایش این فیلم به علت تاخیر یک ساعته در اکران فیلم اول، به جای ساعت ۲۱، از ساعت ۲۲ آغاز شد و همین تاخیر در برگزاری ادامه برنامه‌های روز اول نیز اثرگذار بود.

جمعیت که برای تماشای فیلم دوم در سالن همایش‌های برج میلاد حضور پیدا کرده بودند، بیش‌تر از گروه اول بود و این بار سیلی از بازیگران نیز به گروه کارگردانان و تهیه‌کنندگان اضافه شده بودند تا یک بار دیگر شاهد خلق صحنه‌هایی عجیب از حضور بازیگران ایرانی با لباس‌های خاصشان باشیم.

«نقطه‌کور» با همان یک ساعت تاخیر آغاز شد و سالنی که مملو از جمعیت شده بود تا فیلم پربازیگر گلستانه را ببیند، بعد از دیدن نیم ساعت از فیلم متوجه شد که این فیلم نیز با وجود همه ادعاهایی که در رابطه با متفاوت بودن مطرح می‌شد، یک فیلم معمولی «خیانت‌محور» همچون خیلی دیگر آثار سینمای اجتماعی ایران است که نه داستان چندان جذابی داشت و نه بازی بازیگرانش چندان چشم‌گیر بود که بخواهد آن را تبدیل به یک اثر متفاوت کند.

واقعاً «نیمه شب اتفاق افتاد»!  

شاید تینا پاکروان، آن روزی که تصمیم گرفت دومین تجربه سینمایی خود را بسازد و چنین اسم عجیبی را برای آن انتخاب کند، هیچوقت فکر نمی‌کرد اسم فیلمش بتواند علاوه بر لو دادن زمان مهمترین نقطه بحران و مسئله فیلمش، زمان نمایش آن در برج میلاد را نیز پیاپیش لو بدهد!

فیلم سینمایی «نیمه شب اتفاق افتاد» در حالی که قرار بود در ساعت ۲۲:۳۰ اکران خود را در برج میلاد آغاز کند، در ساعت ۰۰:۰۰ بر روی پرده نقره‌ای سالن همایش‌های برج میلاد ظاهر شد تا «نیمه شب اتفاق افتاد» واقعاً در «نیمه شب» اتفاق بیفتد!

این فیلم نیز مخاطبان زیادی را به سالن کشیده بود البته نه بیشتر از فیلم مهدی گلستانه؛ هرچند که دومین ساخته تینا پاکروان نیز با وجود استفاده از چندین بازیگران سرشناس و ایده خوبی که می‌توانست آن را تبدیل به یک فیلم ماندگار کند، در نهایت جز یک اثر کشدار با آوازخوانی‌های پیاپی حامد بهداد چیز خاصی نداشت.

سرویس هست ولی کم است! 

در پایان اکران‌های این شب و درست در ساعت ۱ و ۴۰ دقیقه بامداد، بعد از آن که جمعیت انبوه حاضر در سالن به سمت درب‌های خروجی برج میلاد سرازیر شدند، به دنبال سرویس‌های وعده داده شده از سوی دبیرخانه جشنواره برای رفت‌و‌آمد مهمانان رفتیم که در نهایت تعجب هیچ سرویسی برای میدان انقلاب و ولیعصر در نظر گرفته نشده بود و میدان هفت تیر و آزادی تنها نقاط مرکزی شهر بودند که سرویس داشتند تا باز هم ثابت شود که اصولا جشنواره فجر بیشتر برای قشر مرفه و بالاشهری جامعه است!