شمسی فضل الهی بها ندادن به کاراکترهای مادر و زن‌ را موضوعی متاثر از سینمای غرب عنوان کرد.

فضل الهی به سوره سینما گفت: ما در فیلمسازی مان برخی ویژگی های منفی سینمای غرب را وارد کرده ایم. برای مثال یک فیلم خارجی را تماشا می کنی با محوریت یک قهرمان ورزشی. داستان به گونه ای روایت شده که انگار این آدم هویت و خانواده‌ای ندارد. مادری ندارد که وقتی زمین خورد دستش را بگیرد یا پس از درخشیدن‌هایش خوشحال شود. این رویکرد در سینمای غرب به سینمای خودمان هم وارد شده که به نظرم اتفاق پسندیده‌ای نیست.

وی افزود: من یک زن شرقی هستم. زنی که حتی اگر از بچه هایش دور باشد، صبح به صبح با تلفن از آنان خبر می گیرد. این موضوع در عین تکراری بودن، می تواند با خلاقیت زیادی در سینما بازتعریف شود. اصلا یک زن خانه دار را در نظر بگیرید که اتفاقا جوان هم نیست. او در روزمرگی هایش اتفاقات قشنگی را تجربه می کند که سال هاست در سینما تصویر نشده و اصلا کسی به فکر پرداختن به آن نیست. ما چنین انتظاراتی داریم و وقتی برآورده نمی شود، پروژه ها را رد می کنیم. به آقایان بر می خورد و دیگر برای کارهای بعدی ما را صدا نمی کنند. یادم هست چند سال قبل در سریال «شن های کف رودخانه» بازی داشتم  و باید در قالب فردی ناشناس با ظاهر و رفتاری ساختگی برای انجام ماموریتی به محلی وارد می شدم. آن نقش با توجه به سن و سالم به قدری متفاوت بود که هنوز در خاطر من باقی مانده است. چرا نباید چنین تجربه هایی دوباره تکرار شود؟

فضل الهی گفت: من در سینما بازی‌های زیادی ندارم، اما همان معدود ظاهر شدن ها هم جایگاه من را حفظ می کند و نوعی احترام به سوابق کاری و هنری و حرفه ای ام به حساب می آید. برای مثال نقشی که در «یه حبه قند» بازی کردم، زیاد نبود، اما به خوبی دیده شد. پس از فیلم آقای میرکریمی پیشنهادهای درخوری نداشتم. یعنی با من تماس می گرفتند و می گفتند بیا سر لوکیشن. این در حالی بود که فیلمنامه ای به من نداده بودند. وقتی علت را می پرسیدم می‌گفتند نقش کوچکی است. نیازی به خواندن کامل فیلمنامه نیست. گذشته از همه اینها، دوستان هنوز قیمت بازیگرانی مثل من و هم نسلی هایم را نمی دانند. وقتی بابت میزان دستمزد گلایه می کنم می گویند بودجه اعظم را به بازیگران جوان اختصاص داده ایم، چون باعث فروش فیلم می شوند. حرف من این است که شاید بازیگرانی مثل من هم فروش فیلمی را تضمین کنند. آیا این موضوع دور از ذهنی است؟

شمسی فضل الهی که به تازگی بازی در سریال «باغ سرهنگ» به کارگردانی فلورا سام را تجربه کرده درباره این همکاری خود توضیح داد: در این سریال نقش یک خانم ۹۰ ساله را بازی می کنم. به هر حال من ۹۰ ساله نیستم، اما توانستم این کاراکتر را در بیاورم با شیوه‌ای غیر از ادا در آوردن. این موفقیت با کمک چیزی غیر از نیروی بازیگری محقق نشد.

این بازیگر پیشکسوت که در جشنواره فیلم کودک گذشته مورد تقدیر قرار گرفت درباره دیگر فعالیت های خود افزود: این روزها در حال بازی در تئاتر «دایی وانیا» هستم. چخوف نویسنده ای است که با کتاب هایش معجزه کرده و فکر می کنم حتی اگر ۱۰۰ سال دیگر هم گروه دیگری بخواهند این متن را روی صحنه ببرند به نکاتی دست پیدا می کنند که ما کشف نکرده ایم. بهزاد فراهانی که برای تماشای این نمایش آمده بود به من گفت من بارها این نمایشنامه را خوانده ام و تا قبل از تماشای این نمایش، به اهمیت نقشی که تو آن را بازی کرده ای، پی نبرده بودم. از نظر من هر نقشی مثل یک گل، رنگ و بو و شیوه گرده افشانی ویژه ای دارد و هر کدام از خاصیت هایش را بازیگران مختلف می توانند برجسته کنند.

شمسی فضل الهی در فیلم های سینمایی «یه حبه قند»، «عملیات مهد کودک»، «فرزند خوانده»، «در امتداد شهر» و … بازی کرده است.