سوره سینما

پایگاه خبری-تحلیلی سینمای ایران و جهان

sourehcinema
تاریخ انتشار:۳۰ بهمن ۱۳۹۲ در ۱۱:۰۷ ق.ظ چاپ مطلب
نقد شفاهي/

فیلم‌های جشنواره فجر محصول سیاست‌های دولت یازدهم نیست

zabetian

یک کارشناس سینما تاکید کرد آثاری که در جشنواره فیلم فجر روی پرده رفت محصول سیاست فرهنگی دولت تازه نیست.

یک کارشناس سینما تاکید کرد آثاری که در جشنواره فیلم فجر روی پرده رفت محصول سیاست فرهنگی دولت تازه نیست.

منصور ضابطیان سطح فیلم های حاضر در جشنواره امسال را به ریکاوری بعد از عمل تشبیه کرد و به خبرنگار سوره سینما گفت: از تغییر و تحولاتی که اخیرا در حوزه فرهنگی کشور مان رخ داده خروجی امسال را نمی توان به طور کامل حاصل سیاست های مدیران جدید دانست. قطعا سال آینده نظر مستقل تری در رابطه با نتیجه سیاست های جدید مدیران فرهنگی می توان ارائه داد.

عضو هیات انتخاب بخش بین الملل سی و دومین جشنواره فیلم فجر افزود:  امسال مثل هر دوره دیگری هم شاهد فیلم های خوب بودیم هم مایوس کننده. در این جشنواره اسامی بزرگی بودند که بر اساس سوابق درخشان شان پیش بینی می شد کار قابل دفاع تری ارائه دهند که نظر مخاطبان را جلب نکرد و تازه کارانی که باعث افتخار و شگفتی بودند.

وی ادامه داد: کارگردانان بنام سینمای ما احتیاج به مشاوره با کارشناسانی دارند که به سینمای آنها علاقمندند  اما متاسفانه فیلمسازان خوب سابق کشورمان فکر می‌کنند هر چه می سازند اثر کاملی است . فیلمسازی در عصر حاضر در عین حال که  کاری گران قیمت و وقت گیر است بسیار بی رحم و قابل قضاوت است و ناراحت کننده است وقتی این همه هزینه و وقت قرار نیست خروجی خوبی داشته باشد.

ضابطیان اشاره کرد: الان وضعیتی شده که مردم را به سینما آوردن کار راحتی نیست . شرایط اقتصادی اجتماعی مردم ، گرانی بلیت سینما، دسترسی آسان به فیلم ها در  شبکه نمایش خانگی و پخش این فیلم ها به فاصله زمانی کوتاه از شبکه های ماهواره ای همه دست به دست هم می‌دهد تا فیلم ها شرایط سخت تری برای اکران داشته باشند. فیلم های هالیوودی که روی پرده اند نسخه بی‌کیفیت شان در ایران دست مردم است،در بین این آثار همیشه فیلم های خوب نیستند. تبلیغات مطبوعات، رسانه های داخلی و خارجی و بی هزینه بودند دسترسی آنها باعث می شود کمتر برای تولیدات داخلی توجه قائل شویم.

وی در رابطه با فیلم های مردم پسند گفت: یک فیلمساز در درجه اول باید سلیقه مردم زمان خود را به خوبی بشناسد مثلا شرایط «گنج قارون» دهه چهل را می پسندد یا با «مادر» و «هامون» دهه هفتاد به سینما می آید. با نگاهی گذرا به تاریخ سینمای ایران و جهان شاهدیم همیشه فیلم هایی هستند که اگرچه از نظر محتوا و تکنیک قابل دفاع بودند اما چندان مورد پسند مردم نیستند و برعکس فیلم هایی که مردم را به سینما می آورند خیلی برایش تکنیک و تفکر هزینه نشده اما باید در نظر داشت همین فیلم هایی که مردم دوست دارند سینماها را سرپا نگه می‌دارد و چرخه سالن  و گیشه را به گردش می اندازد تا آثار ارزشی فرصت اکران داشته باشند. این تنها به امروز سینما مربوط نمی‌شود در گذشته هم فیلم‌هایی مثل «گاو» ، «قیصر» و … در  کنار فیلم فارسی‌ها اکران شدند و این فرصت برای مردم فراهم شد تا فیلمی متفاوت در سینما تجربه کنند.