به گزارش خبرنگار سوره سینما، صبح امروز و در هفتمین روز از برگزاری سی‌‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر، نشست مطبوعاتی چهار فیلم «بارکد»، «آبنبات چوبی» و «کفشهایم کو؟» و «وارونگی» با حضور منتقدین و عوامل این آثار در محل سالن همایش‌های برج میلاد برگزار شد.

اگر فیلمی در جشنواره شرکت نکند در نوبت اکران به مشکل برمی‌خورد!

اولین نشست مربوط به فیلم سینمایی «بارکد» به کارگردانی مصطفی کیایی بود که در آن علاوه بر کارگردان بهرام رادان، پژمان بازغی و محسن کیایی بازیگران این فیلم، مهدی جعفری (مدیر فیلمبرداری)، نیما جعفری جوزانی (تدوینگر) و حجت اشتری (طراح صحنه و لباس) نیز حضور داشتند.

مصطفی کیایی کارگردان «بارکد» در این نشست در ارتباط با دلایل ساخت این اثرگفت: این فیلم برای من شیطنت و نوعی ریسک بود چون این نوع شوخی و کمدی ممکن بود با سطح سلیقه مخاطب سینمای ایران متفاوت باشد و از طرف دیگر ما جهانی را در فیلم تعریف کردیم که نوعی دیوانه‌ بازی بود و این دیوانه بازی تا پایان در فیلم وجود دارد البته در مورد پایان فیلم می‌دانستیم دقیقاً چه اتفاقی می‌خواهد بیفتد و اندازه پایان فیلم به حد تلاشی که شخصیت را در طی فیلم انجام می‌دهند، نیست که این آگاهانه بود و می‌خواستم نشان دهم هر چقدر این آدم‌ها بیشتر تلاش می‌کنند به دلیل حماقت و کوچکی جایگاهشان به جایی نمی‌رسند.

این کارگردان سینما همچنین در خصوص اینکه جشنواره فجر چه کمکی به دیده شدن فیلم‌هایش می‌کند، اظهار داشت: جشنواره فجر برای جنس فیلم‌های من فقط یک ویترین است، ویترینی که بیشتر برای اکران عمومی است، سینمای من سینمای جشنواره‌ای نیست و ترجیح‌ام این است که فیلمی بسازم که با مخاطب گسترده ارتباط برقرار کند.

وی خاطرنشان کرد: من سینما را سرگرمی می‌بینم اما اتفاقی که در ایران می‌افتد این است که اگر فیلمی در جشنواره شرکت نکند در نوبت اکران به مشکل برمی‌خورد به همین دلیل جشنواره فجر برای من حکم ویترین فیلم‌هایم را دارد.

مصطفی کیایی در خصوص نمایش یک پلیس متفاوت در فیلمش، گفت: اتفاقی که در مورد تمام کاراکترهای فیلم اتفاق افتاد این بود که هیچ کدام رئال نیستند و از طرف دیگر زمانی که فیلمنامه را می‌نوشتم فکر کردم پلیسی باشد که با بقیه پلیس‌ها متفاوت باشد. نقش سامان را خودم خیلی دوست داشتم و فکر می‌کردم با یک انتخاب درست می‌تواند درخشان باشد در این فیلم تمام بازیگران تقریباً انتخاب اول من بودند و آن چیزی را که در ذهن من بود پژمان با ایده و انرژی مضاعف تکمیل می‌کرد.

«آبنبات چوبی»، فیلمی برای مسئولان اقتصادی

دومین نشست امروز مربوط به فیلم سینمایی «آبنبات چوبی» به کارگردانی محمدحسین فرح‌بخش بود. او در خصوص سابقه فعالیت خود در عرصه سینما گفت: در حدود ۳۵ سال است که در عرصه سینما مشغول فیلم‌سازی هستم که حاصل کارم حدود ۵۰ فیلم سینمایی است، زیرا من اصل سینما را سرگرمی می‌دانم، ولی از سال ۶۰ به بعد برخی‌ها وارد عرصه سینما شدند که موجب انحراف سینما از مسیری که تا آن زمان داشته است، شدند. اگر می‌بینیم که امروز سینمای کشور تماشاگران خود را از دست داده، به علت اشتباهاتی بوده که برخی‌ها از سال ۶۲ به بعد در عرصه سینما رقم زدند.

وی همچنین در توضیحاتی پیرامون فیلمش اظهار کرد: فیلم «آب‌نبات چوبی» جزو سه فیلمی است که پروانه نهایی اکران دارد و پروانه آن قبل از آغاز جشنواره فیلم فجر صادر شده و این صدور پروانه به این معنا است که می‌تواند در سینماهای کشور اکران عمومی شود.

فرح بخش افزود: فیلم «آب‌نبات چوبی» را بیش‌تر از مردم باید مسئولان اقتصادی ببینند، زیرا اگر اقتصاد ما درست شود، فرهنگ ما هم اصلاح می‌شود. در حقیقت معضل اجتماعی که ما در این فیلم نشان دادیم، مشکلی است که پیرامون ما به فراوان یافت می‌شود. دخل و تصرف‌هایی در نسخه اکران عمومی این فیلم انجام خواهیم داد تا فیلم «آب‌نبات چوبی» با ریتم تندتری برای اکران عمومی در سینماهای کشور آماده شود.

همچنین بعد از فرح‌بخش، عبدالله علیخانی تهیه‌کننده فیلم «آب‌نبات چوبی» نیز در این نشست خبری گفت: ۳۰ سال است که با آقای فرحبخش همکاری می‌کنم و زمانی که فیلم‌نامه‌ای دست من می‌رسد، به سه موضوع پیرامون آن فکر می‌کنم. نخست توانایی کارگردانی که می‌خواهد آن را بسازد، دوم به مخاطبان و تماشاچیانی که قرار است این کار را ببینند و نکته سوم هم به شرایط سانسور و پس از بررسی این سه عامل، قصه را مطالعه کرده و کار را آغاز می‌کنم.

وی افزود: من نه ابداع‌کننده سینما و نه ابداع‌کننده جشنواره هستم، اما یک سؤال دارم و آن این است که در کجای دنیا چنین جشنواره‌ای، همانند جشنواره فیلم فجر برگزار می‌شود، زیرا با توجه به مشاهدات من از برگزاری دوره‌های مختلف آن، باید عنوان بازار فیلم را بر آن بگذاریم. اینجا در حقیقت بازار فیلم کشور محسوب می‌شود. جشنواره فیلم فجر شخصیت اصلی خود را ندارد و نمی‌تواند آینده سینمای کشور را هم مشخص کند.

شاگردی کردن بازیگر برنده اسکار پیش رضا کیانیان!

نشست سوم امروز به فیلمی جدید از کیومرث پوراحمد اختصاص داشت. او که در این دوره با فیلم سینمایی «کفشهایم کو؟» در جشنواره حضور پیدا کرده است در نشست مطبوعاتی فیلمش در برج میلاد گفت: در یک سفری که در هواپیما بودم و کتاب «هنوز آلیس» را می‌خواندم، در فصل دوم آن جمله‌ای داشت که به شدت به یاد آلزایمر مادرم افتادم و در هواپیما زار زار گریه کردم. پس از آن در سفری که برای مراسم زاون قوکاسیان به اصفهان داشتم، موضوع را با فرید مصطفوی (فیلمنامه‌نویس) مطرح کردم و این‌گونه بود که فیلمنامه را پس از چند سال، آماده ساخت کردیم.

او با اشاره به بازی رضا کیانیان گفت: «جولیان مور» که جایزه اسکار را دریافت کرده است، باید از رضا کیانیان یاد بگیرد که چطور نقش یک آلزایمری را بازی کند.

همچنین رضا کیانیان بازیگر نقش اول این فیلم سینمایی با اشاره به اینکه از فیلم‌های تلخ خوشش نمی‌آید، گفت: در عین حال نقش حبیب جالب و چالش‌برانگیز بوده که توانستم با اضافه کردن لحظات شیرین باعث شوم که تلخی آن احساس نشود.

کیانیان در پاسخ به سوالی درباره حضور بازیگر جوان و کم تجربه (مینا وحید) با کمی انتقاد از طرح مباحث این‌ چنینی گفت:‌ یکی از اخلاق‌های مرحوم خسرو شکیبایی این بود که وقتی بازیگر کم تجربه جلویش قرار می‌گرفت به گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌کرد که فکر کند سال‌هاست با او دوستی دارد. مثلا در سریال «خانه سبز» رامبد جوان به عنوان یک بازیگر کم تجربه در مقابل خسرو شکیبایی بازی می‌کرد.

او اضافه کرد: ضمن اینکه اگر یک بازیگری فکر کند بازیگر مقابلش بد باشد خودش بهتر می‌ماند، اشتباه می‌کند چون آن‌هایی ماندگار هستند که همگی خوب باشند.

سخت‌ترین فیلم آقای کارگردان

آخرین نشست امروز مربوط به فیلم سینمایی «وارونگی» به کارگردانی بهنام بهزادی بود که با حضور عوامل این فیلم سینمایی از جمله علی مصفا، سحر دولتشاهی و علیرضا آقاخانی بازیگران، میثم مولایی تدوینگر در محل برج میلاد برگزار شد.

بهنام بهزادی در ابتدا با اشاره به روند فیلمسازی خود گفت: همه چیز در فیلمنامه به فکر کردن‌های مداوم و پردازش های مختلف در فیلمنامه بستگی دارد. قضیه آلودگی هوا نیز در این فیلم همینگونه بود و توانست رفته رفته جای خود را بگیرد. یک طرح فیلمنامه از سال ها پیش در دست داشتم که درباره دختری بود که کار مستقلی داشت. این طرح را طی سال ها بال و پر دادم و یک چیزهایی به آن اضافه کردم که آلودگی هوا اولین مسأله‌ای بود که به آن اضافه شده بود و به حرکت قصه کمک کرد.

همچنین علیرضا آقاخانی بازیگر این فیلم سینمایی در ادامه نشست با اشاره به کم بازی کردن خود در سینما اظهار کرد: پیشنهاد بازی به من می شود اما از تکرار فرار می‌کنم و همین مسأله باعث کم کاری من در سینما می شود. این دومین بار است که با بهنام بهزادی همکاری می کنم و با او بودن برای من به عنوان حضور در کلاس درس است. متاسفانه زمانی که بازی یک بازیگر در یک فیلم می درخشد دیگران سعی می کنند تا آن بازی یا کاراکتر را در فیلم های دیگر نیز تکرار کنند و من از چنین مواردی همیشه فرار می‌‌کنم.

سحر دولتشاهی دیگر چهره‌ای بود که در این نشست صحبت کرد.وی گفت: برای اولین بار «وارونگی» را دیشب در سینما دیدم. از زمانی که فیلمنامه را خواندم با آن درگیر بودم و فکر می کنم که سخت ترین نقش خود را در این فیلم بازی کردم. درباره «وارونگی» خیلی زود است که حرف بزنم اما این را می دانم که بازی برای بهزادی به معنی خلع سلاح شدن بازیگر است.

بهنام بهزادی در ادامه با اشاره به تمرین هایی که از بازیگران خود می گیرد، گفت: تمرین های من از دورخوانی شروع می شود و به مسائل دیگری ادامه پیدا می کند که من اسم آن را مشق می گذارم. گاهی به بازیگر خود می گویم یک کتاب بخواند و یا در هنگام فیلمنامه خواندن از خود فیلم بگیرد. در واقع سعی می کنم که بازیگران به نقش خود نزدیک شوند. همیشه تلاش کرده ام تا چیزهای اضافی را از بازیگر بگیرم چراکه گاهی برخی از مسائل وجود دارند که بازیگر را از نقش دور می کنند.

علی مصفا دیگر بازیگر این فیلم سینمایی نیز در پایان اظهار کرد: ما همه درگیر «وارونگی» هستیم چیزی که در این فیلم برای من بیش از هر چیز جذاب بود، شکل تمام شدن این فیلم بود. در واقع فیلم زمانی تمام می شود که همه در یک وضعیت به ناچار گرفتار شده اند و لبخند می زنند.