به گزارش سوره سینما، ویژه برنامه‌های رمضانی صداوسیما امسال رشد قابل توجهی کرده است؛ برنامه‌هایی که از پیش از اذان صبح آغاز و تا نیمه شب ادامه دارند. این افزایش ناگهانی باعث شده تا عیوب برنامه‌های مختلف بیشتر به چشم بیاید و حس ایجاد رقابت میان شبکه‌ها را برای دیده‌شدن بیشتر کند.

هم اکنون از شبکه اول تا شبکه افق ویژه برنامه‌های ماه رمضانی تقریباً با سر و شکلی شبیه به هم اجرا می‌شود و حتی در انتخاب مهمان‌ها نیز این تشابه‌ها به چشم می‌آید. تکراری بودن بیش از حد برنامه‌های ماه رمضانی نشانگر این است که یک برنامه‌ریزی صحیح در تولید برنامه‌ها صورت نگرفته است. برنامه‌ریزی که اختیار آن فراتر از سطح مدیریت شبکه‌های تلویزیونی است.

احسان ارغوانی، تهیه‌کننده «شهرباران» که دومین سال است تهیه‌کنندگی این برنامه را دارد، درباره اینکه چرا سال گذشته این برنامه اجرا نشد و امسال دوباره تولید شد، می‌گوید: «سال گذشته سیاست مدیران شبکه این بود که چون ماه عسل برنامه دم افطار است، همین برنامه برای تلویزیون کافی است.» این در حالی است که باید قبول کنیم تلویزیون باید به سلیقه‌های مختلف احترام بگذارد و برای کسانی که تمایلی به «ماه عسل» ندارند نیز برنامه داشته باشد. ارغوانی در این باره با اشاره به برنامه‌های ورزشی سیما می‌گوید: «‌نمی‌شود گفت چون ۹۰ ساخته می‌شود دیگر نباید برنامه ورزشی در دیگر شبکه‌ها ساخته شود. هم اکنون برنامه شب‌های فوتبالی در شبکه ورزش ساخته می‌شود و به نوبه خودش مخاطبش را جذب کرده، شاید این برنامه «۹۰» نشود، اما بیننده خودش را دارد». اما سؤال اینجا است که آیا تولید برنامه‌های دیگر باید مشابه با برنامه ماه عسل باشد؟ یعنی بیننده مجبور است همان فضا را در شبکه‌های دیگر نیز تحمل کند؟ تهیه‌کننده برنامه «شهرباران» که شباهت‌هایی با «ماه عسل» دارد، این مسئله را ناشی از تصمیم شبکه‌ها می‌داند و می‌گوید: «ماه عسل محصول گروه اجتماعی شبکه ۳ و شهر باران محصول گروه معارف شبکه اول است؛ دو گروهی که حوزه برنامه‌سازی‌شان از زمین تا آسمان با هم متفاوت است. گروه معارف شبکه اول دو برنامه سحر و افطار دارد که اولی کاملاً معارفی است، اما در برنامه افطار خواسته شده به سمت سوژه‌های اجتماعی معارفی برویم و وقتی پای سوژه‌های اجتماعی وسط می‌آید، ناخواسته شباهت‌هایی با دیگر برنامه‌ها پیدا می‌شود که دست ما نیست. این شباهت است، اما تقلید نیست.»

نکته جالب‌توجه درباره برنامه پیش از افطار شبکه اول سیما، این است که اصولاً تولید این برنامه نه بر اساس برنامه‌ریزی شبکه، بلکه به خاطر تغییرات در سطح سازمان صداوسیما رخ داده است. ارغوانی با بیان اینکه وقتی برنامه را به من سپردند، تقریباً هفت روز وقت داشتیم، می‌گوید: «زمان آقای سرافراز و پورمحمدی نگاه این بود که شبکه یک برنامه ویژه افطار نداشته باشد، ولی به محض اینکه آقای علی عسکری آمدند و آقای میرباقری معاون سیما شدند، تصمیم گرفتند به خاطر اینکه شبکه یک، شبکه ملی کشور است، باید ویژه برنامه افطار داشته باشد. آقای شریعت پناهی، سرپرست وقت شبکه اول این مسئله را قبول نکرد، اما دیدیم مسئله «بایدی» است و گزینه دیگری نیست، آن زمان من در حال پیش‌تولید سری جدید «امروز هنوز تموم نشده» بودم و چون من تجربه شهرباران را داشتم قبول کردم کمک کنم و در این چند روز دکور زدیم، آیتم تعریف و مهمان دعوت کردیم.» با وجود اینکه تلاش شده اثرات جمع‌کردن برنامه در هفت روز کمتر به چشم بیننده بیاید، اما خود تهیه‌کننده نیز معتقد است اگر وقت بیشتری داشت کار متفاوت‌تری انجام می‌داد. وی درباره برتری «ماه عسل» نسبت به برنامه های مشابه می‌گوید: چون آنها وقت دارند و فکر پشت برنامه است. وقتی یک سال زمان داشته باشید تا برنامه را تهیه کنید، فکر می‌کنید، اتاق فکر تشکیل می‌دهید و در حوزه‌های مختلف سوژه‌یابی می‌کنید و در نهایت بهترین‌ها را انتخاب می‌کنید.» مسئله‌ای که دیگر برنامه‌های تلویزیونی ویژه ماه مبارک رمضان نیز به آن دچار هستند و شاید برنامه ریزی برای تولید آنها بهتر از شرایط «شهر باران» نباشد.

منبع: جوان