خسرو معصومی با انتقاد از محمود گبرلو در کنترل نداشتن روی بحث تأکید کرد مسعود ده‌نمکی اعتقاد دارد برای روحانیت فیلم ساخته ولی اجازه حرف زدن به یک روحانی را نمی‌دهد.

 معصومی درباره برنامه سینمایی «هفت» به سوره سینما گفت: نمی‌توان گفت نبودن این برنامه بهتر از بودنش است اتفاقا بودنش بهتر از نبودنش است. اگر نباشد جایش خالی است. اما مجری برنامه رفتاری محافظه‌کارانه دارد. اگر کارگردانی در خارج از ایران موفقیتی کسب می‌کند برنامه «هفت» باید بتواند این خبر را پوشش دهد.  مثلا انتظار می‌رود محمود گبرلو در برنامه بعدی «هفت» از جشنواره کن و اصغر فرهادی با توجه به اینکه خودش هم در کن حضور داشته صحبت کند نه اینکه به یک تیتر درباره فرهادی و فیلمش بسنده کند.

این کارگردان افزود: گبرلو تابع سیاست‌های شبکه است و تا حدودی منفعل. شاید برخی بگویند اگر این روند را برعکس کند برنامه را تعطیل می‌کنند. چنین احتمالی وجود ندارد. مگر برنامه «نود» را تعطیل کردند که «هفت» را تعطیل کنند. حذف برنامه امکان ندارد. گبرلو به عنوان یک منتقد و کارشناس سینما خودش هم باید در مورد مسائل مورد بحث نظر بدهد نه اینکه فقط به حرف‌های مهمانان گوش بدهد. البته گبرلو نسبت به اوایلی که آمده بود جا افتاده و بهتر است با پشتوانه اطلاعاتی که از سینما دارد وارد بحث شود.

این کارگردان گفت: قسمت نقد با غیرثابت شدن منتقد بهتر شده است. مسعود فراستی هر فیلمی که دوست داشت تأیید می‌کرد و بالعکس. انگار با سینمای ایران غرض‌ورزی داشت. به قول داریوش مهرجویی  رفتاری بیمارگونه. هیچوقت چیز تازه‌ای از نقد فراستی ندیدم. اگر به عنوان منتقد میهمان بیاید بهتر است. فریدون جیرانی کنترل بیشتری روی بحث‌ها داشت. البته گبرلو هم کم‌لطفی نمی‌کند. قصد سازش دارد بین آدم‌هایی که با هم اختلاف دارند. دوست دارد کسانی که می‌خواهند چرخ سینما نچرخد را آگاه کند. طرفدار سینماست.

وی افزود: اخیرا در برنامه حضور هنرمندان کمتر شده است و بیشتر کسانی را می‌بینیم که هیچ نقشی در سینما ندارد. در سینما کم نداریم کسانی که شناخت و تحلیل درستی از سینما دارند و می‌توانند در برنامه «هفت» حضور داشته باشند. برنامه باید سعی کند بی‌طرفانه باشد. سینما بخش بزرگی از سرگرمی مردم را تأمین می‌کند و مردم رویاهای خود را در سینما می‌بینند. پس طبیعی است که وجود برنامه «هفت» کاملا برای سینما و مردم ضروری است.

خسرو معصومی اضافه کرد: من از صحبت‌های حجت‌الاسلام کریمان مجد درباره فیلم «رسوایی» خیلی لذت بردم، تحلیل درستی ارائه می‌داد اما متأسفانه مسعود ده‌نمکی اجازه حرف زدن به او نمی‌داد. آقای گبرلو در این برنامه کنترل خوبی روی بحث نداشت و نتوانست وقت را به درستی تقسیم کند. باید کسی به مسعود ده‌نمکی می‌گفت اجازه بده یک روحانی فیلمی که راجع به روحانیت ساخته‌ای نقد کند. ضمن اینکه معتقدم ده‌نمکی فیلمی برای روحانیت نساخته، فیلمی ساخته است که اکبر عبدی با لهجه ترکی چهار تیکه با مزه بگوید و مردم بخندند. ده‌نمکی فکر می‌کند ایران متعلق به اوست. ایشان اگر به دموکراسی علاقه دارد باید اجازه صحبت کردن به کسی که فیلمش را نقد می‌کند بدهد. او  در این برنامه ما را هم به عنوان تماشاگر عصبانی کرده بود و آقای گبرلو می‌توانست ایشان را متوجه رفتارش کند اما نکرد.