«یدو» فیلمی گرم و قصهگو بر بستر دفاع مقدس و حصر شهر آبادان است که سیر مهاجرت اجباری یک خانواده جنوبی را با جزئیاتی حساب شده به تصویر میکشد.
ارکان نظام، اصولی است که بر پایه آن استوارشده که یکی از آنها عدالت است؛ آنچه در فیلم «مصلحت» بهدرستی بیان میشود.
سینما اما قربانگاه بازیگران تئاتر است. بازیگران تئاتر بهواسطه فعالیت زندهشان روی صحنه بدل به مواد حاضر و آمادهای شدهاند برای کارگردانان سینما.
جعفری میتواند بهسرعت بدرخشد و جایگاه بزرگی در سینما بیابد بهشرط آنکه پایش در بازی با دوربین نلغزد، به سوژه نزدیک شود و از آن نترسد، شخصیت بسازد و تکنیک را جایگزین روایت نکند.
سیدمحمد حسینی در مطلبی که در شماره پنجم نشریه «نقدنوشت» منتشر شد، درباره دو فیلم «تیتی» و «گیجگاه» نقدی به رشته تحریر درآورد.
«یدو» از مقدمهچینی، ایجاد ضرورت، غرق شدن در خردهداستانهای ناکارآمد رنج میبرد. بازیهای خوب بازیگران با شوخیهایی که خارج از دهان شخصیتهاست و از بیرون به درون متن آمده بیثمر میشود.
میلاد دخانچی در مطلبی که در شماره پنجم نشریه «نقدنوشت» منتشر شد، درباره سه فیلم «یدو»، «تیتی» و «گیجگاه» نقدی به رشته تحریر درآورد.
بیتردید نیت فیلمساز ساختن فیلمی قهرمانی با محوریت نوجوانی بوده است، اما به دلیل طراحی غلط آدمها و انگیزههایشان و البته اجرای خامدستانه همهچیز، نیت خوب و ارزشمند عینیت پیدا نمیکند.
دارابی به سراغ نمایشی کردن مقوله عدالت در بستر زمانی دهه شصت رفته است. این ریسکپذیری وقتی حساستر میشود که میدانیم بازسازی اوایل انقلاب، آنهم التهابات و کشمکشهای سیاسی کف خیابان در این دوره، پوست موز زیر پای فیلمساز است.
کار مهم و اصلی فیلم «مصلحت» این است که از تصویر عمومیشده نظام جمهوری اسلامی «آشناییزدایی» میکند.
سیدمحمد حسینی در مطلبی که در شماره چهارم نشریه «نقدنوشت» منتشر شد، درباره دو فیلم «تک تیرانداز» و «رمانتیسم عماد و طوبا» نقدی به رشته تحریر درآورد.
«تک تیرانداز» همانند بسیاری دیگر از فیلمهای مشابهش نه در گیشه موفق خواهد بود و در جذب مخاطب خارج از چارچوب طرفدارانش. ضعفش هم در همان کلیشههایی است که رنگ دستهچندم هالیوودی خورده است.
«مصلحت» بیش از آنکه دوگانهساز باشد، دوگانهسوز است و با طراحی روایتش، دوگانه «مصلحت-عدالت» را بیمعنی میکند.
«منصور» بیحس است. خنثی است. منفعل است. دغدغه دارد اما دلواپسش نیست. از یک توانایی منحصربهفرد، یک فعالیت درونزای جدی حرف میزند اما شوروشوقی برای این انجام عملش ندارد.
فیلم گرسنگی ساختن، گرسنهکشیده میخواهد یا اهل جهان کارگری از طریق پژوهش و پیوند خوردن با این اصلیترین طبقه مولد جامعه. نمیشود با سرمایه ضدتولید معاشقه کرد و برای گرسنگان اشک ریخت.