«یک روز بخصوص» در مطرح کردن بحث انسانیت و اخلاق مداری راه درستی را پیش می گیرد و به خوبی به مخاطب نشان میدهد که مرزهای اخلاق تا کجا قادر خواهند بود فرد اخلاقگرا را در مسیر درست نگه دارند.
سینمای ایران از نبود قانون رده بندی سنی آثار سینمایی رنج میبرد و هنوز هم زمان مشخصی برای اجرای این طرح مشخص نشده، اما به نظر میرسد این قانون درد بزرگی را از سینمای ایران دوا نخواهد کرد بلکه صرفا میتواند به شکل استفاده مخاطبان سینما سروسامان ببخشد.
«فصل نرگس» اثری دغدغهمند و انساندوستانه است که سعی دارد پیامهای اخلاقی و مهماش را در خلال قصههایی جذاب برای مخاطب روایت کند و در این مسیر موفق عمل میکند.
«بیست و یک روز بعد» احیای دوباره سینمای اجتماعی پاک و به دور از اغراض شبه روشنفکرانه است؛ سینمایی که جامعه امروز ما به آن نیاز فراوانی دارد.
قطعا فیلم «بیست و یک روز بعد» در مکتوبات برخی منتقدان سینمایی فیلم سیاهی است اما فیلم با اتکا به انگیزشهای قهرمانی، سیاهی از خود بر جای نمیگذارد.
حماسه راهپیمایی اربعین حسینی متاسفانه از سوی تحلیل گران، اندیشمندان و بویژه هنرمندان جهان اسلام و کشورمان به صورت جدی و مستمر، مورد مداقه و بررسی قرار نگرفته است.
وقت آن است که سینما با خلیج فارس، با دریا و دریادلانش گره بخورد و افقی جدید در این فضا گشوده شود و عظمت، اقتدار، زیبایی، یکدلی و غرور و سربلندی ایران به نمایش گذاشته شود.
هر چند «ساعت ۵ عصر» بهعنوان کار اول مدیری توانست رکوردهایی بشکند و احتمالاً به فروش نسبی خوبی دست پیدا کند، اما حتماً آینده سینمایی مدیری با این دستفرمان با چالشهایی جدی روبروست.
مراسم بزرگداشت استاد مجید انتظامی امروز ۲۴ مرداد در سالن سوره حوزه هنری برگزار خواهد شد و در این مراسم از فیلم مستند «ابوایست» با نگاهی به زندگی و آثار این هنرمند برای نخستین بار رونمایی می شود.
او مجید انتظامی است؛ خالق موسیقیهایی چون «از کرخه تا راین» و «آژانس شیشهای» که در حافظه شنیداری ملتی ماندگار شده و تنها با شنیدن یک نت، میتوان تشخیص داد که هویت این موسیقی چیست.
«کارگر ساده نیازمندیم» ششمین فیلم منوچهر هادی در مقام کارگردان اثری شاهکار نیست اما درام اجتماعی دیدنی و جذابی است که می تواند مخاطب را با قصه خوبش همراه کند.
قهرمان نوجوان «بیست و یک روز بعد» منفعل نیست، کنشگر و عاصی است و قدرت اراده انسان را به نمایش میگذارد.
در شرایط بحران اقتصادی و رکود در بدنه سینما چرا و به چه دلیل و براساس چه اهداف و انگیزههایی حوزه هنری از ظرفیتهای بالقوه و بالفعل اقتصادیاش استفاده نمیکند و ضرر و زیان را به جان میخرد؟
مشکل کجاست؟ چرا اکران فیلم های سینمایی در ادوار گوناگون و دولت های مختلف با چالش و مشکلاتی مواجه می شود؟ اگر در قانون معیارهای روشن و و شاخصه های شفافی وجود دارد چرا این معضل برطرف نمی گردد؟
رهبری معظم انقلاب در دیدارهای ماه مبارک رمضان به کرات گلایهها و هشدارهایی نسبت به وضعیت فرهنگ و سینما و افق حرکت آن داشتهاند؛ چرا و چگونه سینما تا به این حد از مسیر اصلی و اهداف آرمانیاش دور و دورتر میشود؟