ضرورت ویژهای احساس میشود تا صاحبان اندیشه و هنرمندان کشور ما، جلوتر از رسانهها و سینماگران دیگر کشورها به نمایش مظلومیت مردم کشورهایی نظیر سوریه، یمن و میانمار بپردازند.
فیلم سینمایی «دریاچه ماهی» به عنوان اولین فیلم کارگردانی جوان که جسارت ورود به حیطه ساخت فیلم جنگی را داشته دوست داشتنی و گیراست.
بیتردید جشنوارهها میتوانند فرصتهای مناسبی برای ظرفیتشناسی ، آسیبشناسی و تحلیل ضرورتها و افقهای پیش رو در عرصهها و موضوعات مختلف فراهم سازند.
رفع توقیف فلهای فیلمهای مسئلهدار، خشونتگرا و حامی فتنه که این روزها متاثر از جوسازیها، فشارها و لابیها صورت گرفته است، بدون شک، در مرحله اکران عمومی با واکنشها و بازخوردهای جدی مردم، خانوادهها و جبهههای فرهنگی انقلاب مواجه میشود.
حضور زنان سینماگر در فضای مردانه سینمای دفاع مقدس، به خلق آثاری قابل توجه انجامیده است.
علی رویینتن کارگردان سینما به مناسبت فرارسیدن ماه محرم یادداشتی منتشر کرد.
گسستهای فراوان، بی مسئولیتی و تنهایی در روابط انسان امروزی، مضمونی است که در فیلم سینمایی «بوفالو» وجود دارد و به مخاطب منتقل میشود.
ارتباط با مسئولان و ترغیب آنها به اهتمام برای سینماسازی و گسترش فضاهای فرهنگی جمعی، میتواند حرکت ناوگان سینمایی حوزه هنری به سمت تغییر و نوسازی را سرعت ببخشد.
حوزه هنری در این مجال تاریخی مهم میتواند با اتکا به نیاز مخاطبان جوان و نوجوان سینما، فیلمهای خارجی (علی الخصوص انیمیشن) که تعارضی با فرهنگ ایرانی ندارد را در سینماهایش نمایش دهد.
چرا نباید سامانه و فضایی طراحی و پیش بینی شده باشد تا با بسیج مستندسازان و سینماگران علاقمند فرصتی برای ثبت و ضبط جنایات بر علیه مسلمانان میانمار مهیا گردد؟
«یک روز بخصوص» در مطرح کردن بحث انسانیت و اخلاق مداری راه درستی را پیش می گیرد و به خوبی به مخاطب نشان میدهد که مرزهای اخلاق تا کجا قادر خواهند بود فرد اخلاقگرا را در مسیر درست نگه دارند.
سینمای ایران از نبود قانون رده بندی سنی آثار سینمایی رنج میبرد و هنوز هم زمان مشخصی برای اجرای این طرح مشخص نشده، اما به نظر میرسد این قانون درد بزرگی را از سینمای ایران دوا نخواهد کرد بلکه صرفا میتواند به شکل استفاده مخاطبان سینما سروسامان ببخشد.
«فصل نرگس» اثری دغدغهمند و انساندوستانه است که سعی دارد پیامهای اخلاقی و مهماش را در خلال قصههایی جذاب برای مخاطب روایت کند و در این مسیر موفق عمل میکند.
«بیست و یک روز بعد» احیای دوباره سینمای اجتماعی پاک و به دور از اغراض شبه روشنفکرانه است؛ سینمایی که جامعه امروز ما به آن نیاز فراوانی دارد.
قطعا فیلم «بیست و یک روز بعد» در مکتوبات برخی منتقدان سینمایی فیلم سیاهی است اما فیلم با اتکا به انگیزشهای قهرمانی، سیاهی از خود بر جای نمیگذارد.