مطمئنا حوزه هنری به عنوان نهادی که به سینما کمک کرده و عصای دست آن بوده، ترجیح میدهد در کنار سینمای ایران باشد.
حمایت از کالای ایرانی همچنان که در بخشهای مختلف جامعه مغفول مانده است، بدون شک یکی از ضرورتهای مغفول مانده در عرصه فیلمسازی و سینمای کشور است.
حوزه هنری که با ارزشهای جامعه و دستاوردهای انقلاب ودفاع مقدس پیوندی ناگسستنی دارد، همچنان وفادارانه، صمیمانه و صادقانه و سختکوشانه به راه خود ادامه میدهد.
در سالهای اخیر مرتبا به تعداد سازمان و نهادهای سینمایی و جشنوارههایی با پیوستگیهای عجیب و غریب سینما اضافه شده و هزینههای زیادی صرف برپاییشان میشود اما دریغ از وضع قوانین و مقرراتی که از فعالیتهای هنری برگرفته از خلاقیت بشر حمایت کند.
فیلم سینمایی «سرو زیر آب» جدیدترین فیلم محمدعلی باشه آهنگر است که تجربه موفق «فرزند خاک» را در پرداختن به موضوع تفحص شهدا، تکرار میکند.
با توجه به اینکه خواسته مسئولان و مردم ایران در مسیر دفاع از حقوق مردمان مظلوم جهان است ضرورت ویژه ای احساس میشود تا صاحبان اندیشه و هنرمندان کشور، جلوتر از سینمای غرب حرکت کرده تا به جای نمایش یک چهره تخریب شده در هالیوود، بتوانند بیش از این تاثیرگذار و الهام بخش باشند.
اگر بپذیریم که محدودیت سالنهای سینمایی معضلی اساسی و آشکار در سینمای ایران است درک کاملتری از ضرورت توسعه زیرساختهای سینمایی کشور پیدا خواهیم کرد و به این نتیجه میرسیم که نامناسب بودن فضای فیزیکی سالنها یکی ازعلتهای مهم رویگردانی مردم از سینما است.
حدود یک قرن پیش زمانی که پای سینما به کشور ما باز شد فقط میتوانستیم از تجربههای جهانی برای پیشبرد سینمای خودمان استفاده کنیم، اما امروز در جایگاهی قرار داریم که می توانیم به عنوان یک روش معکوس اندوختههایمان را در اختیار کشورهای صاحب سینمای همسایه، آسیا و حتی دورتر قرار دهیم.
محمد خزاعی فرزند زمانه خویش بوده و بیهراس از برچسب سینمای حکومتی روشنفکرنمایان، همواره برای مردم و منافع ملی فیلم ساخته است.
فیلم سینمایی «کار کثیف» به کارگردانی خسرو معصومی به موضوعی میپردازد که اگر چه شخصیتهای آن در جامعه کم نیستند اما در کارنامه سینمای ایران فیلمسازان کمتری به آن توجه نشان دادهاند.
«دارکوب» به مسایل و معضلات اجتماعی به خصوص زنان میپردازد. زنانی که حس مادری به آنها اجازه نمیدهد فقط به نفع خودشان تصمیم بگیرند و ناچار به انتخابی میشوند که اگرچه به صلاح دیگران است اما خود را از درون تخریب میکنند.
کمتر فیلمی در سینما پیدا خواهید کرد که با آغاز درگیری بین کاراکترها ترکیب پیچیدگیِ در عین سادگی محض را احساس کنید. قصه «سوءتفاهم» اگرچه سرراست است ولی روایتی جنایی همراه با کنش طنزآلود و عاشقانه دارد که تنها در سینما می تواند به آن دست یافت.
ابراهیم حاتمیکیا که در آثار چند ساله اخیرش با توجه به شرایط زمانهاش به جوانان سهمی از تاثیر گذاری در انقلاب را داده بود، در «به وقت شام» آن را به اوج خود رساند.
«تنگه ابوقریب» نشان داد دفاع مقدس گنجینه خوبی است برای نشان دادن هنر فیلمنامه نویسانی که به دنبال سوژههای خوب و سینمایی میگردند.
با نگاهی به سوابق حضور آثاری غیر از ملودرامهای خانوادگی؛ جشنواره فیلم فجر با نمایش آثاری در رابطه با جریانهای سیاسی و تحولات اجتماعی توانسته است تریبون اتفاقات مهم منطقه باشد و از این نظر جایگاه مهمی بین کشورهای همسایه پیدا کند.