سوره سینما: توافق و تعامل سورئالیسم و رئالیسم ، اینبار مسیری را می گشاید تا ضمیر ناخود آگاه انسان مؤمن هر چند در تلنگری کمرنگ ، اما دلنشین به تأمل بنشیند. رنگ بی شعار قصه ی دموکراسی به سفیدی می زند و هر انسان منصفی را به منظر دموکراسی فرا می خواند.

بر خلاف مخالف خوانی های یک سویه ، اتفاقا دموکراسی آنگاه بیشتر بر دل می نشیند که سورئال های نادیده ، شانه به شانه ی رئالیستهای خود ساخته به گپ وگفتی منصفانه می پردازند .

حقایق آشکار جنگ ، عشقهای زمینی وچهره های آسمانی داستان که می توانند از هر نقطه جهان گرد هم آمده باشند، تا با همدلی بی ریا برای عینیت بخشیدن به دفاع از حق وحقانیت ، از جان و مال واموال خود بگذرند تا آینه آیه قران باشند که :  ان  الذین آمنوا و الذین هاجروا وجاهدوا فی سبیل الله …. در گستره رئالیستی ناب رخ می نماید واز سوی دیگربا یاری از چهره ای محبوب ودلنشین به عنوان فرشته ی مرگ و یا همان عزرائیل ، چهره ی مرگی که هراسش برای نوع بشر غیر قابل انکار است ، شیرین تر از آنی می نماید که انسان در تعارض با آن باشد ولذا تماشگر با باوری ملیح وشیبی ملایم ، امیر ستوده را تا برزخ همراهی می کند.

برزخ دموکراسی نیزبرخلاف برخی از فیلمهای جشنواره ی امسال که با کم اطلاعی کارگردان و عدم تکیه بر مستندات ارزشمند اعتقادی مسیری ناصواب را طی کرده بود ، هرچند کم مایه و گذرا اما برزخی معتدل و مبتنی بردانش برآمده از باورهای مذهبی مشاور فیلنامه به شمار می آید.

با توجه به شناخت اهالی فرهنگ و هنر از تهیه کننده و مشاور فیلمنامه ، که گیشه را یکی از مهمترین نکات یک فیلم خوب  می داند ، حاکمیت طنز در فیلم نیز از نکات قابل اشاره است ؛ طنز دموکراسی خصوصا دربرزخ ، برخلاف نمونه مشابه (آتتشکار) که طنزی محقر می نمود ، طنزی موقراست و همین ظرائف است که دموکراسی را از تهمت هجو مصون می دارد، و صدالبته فارغ از دیالوگهای حساب شده وکارگردانی دقیق صحنه های طنز، بازی خوب و روان فرخ نژاد که اصولا بازیگری خوش برونداد به شمار می آید، این طنازی در فیلم را قوت بخشیده است . نگاه تکنولوژیک ومدرن در فضای برزخ واستفاده از امکانات وابزاراطلاعاتی وارتباطی امروزی که به طنز قصه می افزاید، نباید موجب هجمه منتقدین باشد ؛چرا که برزخی که ما شاهد آن هستیم برزخی است که ستوده برای خود ترسیم کرده، ( هرکسی از ظن خود شد یار من ) و یقینا با دنیای ماوراء الطبیعه حقیقی که برای ما غیر قابل تصور است  تفاوت های جدی دارد.

انتخاب فروتن به عنوان وکیل ستوده ، باز نمائی های گذشته ی ستوده در ترکیبهائی جذاب و منطقی نیز از دقایقی است که موجب گردیده تا مخاطب در یک باور پذیری راحت با ستوده به همزاد پنداری مشغول باشد و در روندی ناگزیر به خودِ گذشته اش رجوعی منصفانه داشته باشد.از برخوردهای اجتماعی ، دورغها و دغل بازی های فردی ، تساهل وتجاهلی که هریک از ما در نیمه پنهان خود پنهان کرده ایم گرفته تا کاسه داغ تر از آش شدن و پیش از موعد تکلیف را به فرزندان و دیگران تحمیل کردن را به خاطر بیاوریم و بپذیریم که نتیجه عدول از دستورات دقیق و موشکافانه حضرت حق ، فرزندانی بی توجه به اصول اعتقادی واعمالی ناقص و رهگیرنده در آخرت می باشد.

اما باید این حقیقت را پذیرفت که تلفیق تجربیات سالیان سال مدیریت فرهنگی ، عشق به سینما در طول آن سالها ،اطلاعات و مطالعات مذهبی و اعتقادی و ورود به دنیای اقصاد کلان توسط تهیه کننده و مشاور فیلمنامه از مهمترین موجبات توفیق نسبی دموکراسی به شمار می آید و باید اذعان داشت ، نقشی جدی تر و اثر گذار تراز کارگردان توسط تهیه کننده ، با ویژگیهای مورد اشاره ، انکار ناشدنی است .

این همه این معنا را برنمی تابد که فیلم «دموکراسی تو روز روشن» فیلمی کامل و به یاد ماندنی است بلکه نقاط ضعف موجود در فیلم که توجه به گیشه از جمله موارد بارز آن به شمار می آید فیلمی با محتوا ، غنی و اعتقادی را تا حدی به سطح نزدیک می کند که در محدوده ای محدود از زمان قابل عنایت است.

عبدالله اسماعیل زاده